Aρχεία Σημείων Προορισμού του Βουνού (Waypoints)
Σύνολο Σημείων Waypoints: 54

Aρχείο Σημείων Προορισμού GPS Exchange (GPX): Tomaros.gpx

Aρχείο Σημείων Προορισμού OziExplorer (WPT): Tomaros.wpt

Aρχείο Σημείων Προορισμού GoogleEarth (KML): Tomaros.kml

Aρχείο Σημείων Προορισμού με όλες τις Διαδρομές: Tomaros_total.kml

Προβολή της λίστας των Σημείων Προορισμού (Waypoints)

Το Όρος Τόμαρος εντοπίζεται στον Νομό Ιωαννίνων και συγκεκριμένα ΝΔ της πόλεως. Αναφέρεται και ως Ολύτσικα ( πιθανότατα ονομασία Σλαβικής προελεύσεως ) αλλά και ως Δύο Βουνά. Το βουνό έχει σχήμα μακρόστενο και κατεύθυνση ΒόρειοΔυτική-ΝότιοΑνατολική, με μήκος 12 χλμ περίπου. Ως βόρειο άκρο ορίζεται το χωριό Αγία Αναστασία, ενώ ως νότιο, το διάσελο Προφήτη Ηλία, μεταξύ των χωριών Βαργιάδων και Αχλαδέας. Στο κέντρο του όγκου του, εντοπίζεται βαθύ διάσελο ( 1420μ. ) που διαχωρίζει το βουνό σε δύο διακριτούς όγκους, τον βόρειο και τον νότιο ( εξ` ου και η ονομασία Δυο Βουνά ). Η ψηλότερη ομώνυμη κορυφή, έχει υψόμετρο 1.974μ., και εντοπίζεται στο νότιο τμήμα του βουνού, όπου σχηματίζεται βράχινο πολυκόρυφο. Το βόρειο τμήμα χαρακτηρίζεται από ήπιας μορφολογίας κορυφές, με ψηλότερη εκείνη του Μπέλου 1.820μ ( αναφέρεται και ώς Μικρή Ολύτσικα ή Τόμαρος Β`). Και τα δυο τμήματα παρουσιάζουν έντονο ανάγλυφο και μεγάλες κλίσεις στα ανατολικά. Το βουνό είναι κυρίως ασβεστολιθικό, ενώ η βλάστηση περιμετρικά, συγκρατείται σε μέσα υψόμετρα και απαρτίζεται κυρίως, από είδη Δρυός (Quercus) ( μεταξύ αυτών και το Πουρνάρι (Quercus Coccifera)) και Φρύγανα. Σχετικά περιορισμένα τμήματα υψηλότερης βλάστησης, παρατηρούνται στα ανατολικά (Πεύκο), και στα δυτικά (Έλατο). Στο ΒΑ άκρο του όρους, εντοπίζεται η κοιλάδα της Δωδώνης, όπου και το ομώνυμο αρχαίο μαντείο, το αρχαιότερο στον Ελλαδικό χώρο. Εδώ να επισημανθεί πως η ονομασία Τόμαρος, παρουσιάζει ιστορική συνέχεια και παραμένει σταθερή για διάστημα τριών χιλιετιών περίπου ( ένα από τα προσωνύμια του Διός, που στις αρχαίες δοξασίες κατοικεί στην Δωδώνη, είναι Τμάριος από το ομώνυμο όρος ).

Η ανθρώπινη παρουσία στο βουνό εντοπίζεται στην κτηνοτροφία, και για τον λόγο αυτό, το βουνό διατρέχεται από αρκετούς χωματόδρομους. Πάντως οι τελευταίοι, δεν προσεγγίζουν τα υψηλά τμήματα του νοτίου συγκροτήματος. Οι ορειβατικές διαδρομές είναι αρκετές, και αφορούν κυρίως προσεγγίσεις από τα ανατολικά και τα νότια. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η διάσχιση από Βορά εις Νότο.

Οι καιρικές συνθήκες στον Τόμαρο είναι συχνά διαφορετικές από εκείνες που επικρατούν στην Οροσειρά της Πίνδου. Ο λόγος είναι πως το βουνό υψώνεται σχετικά αποκομμένα προς τα δυτικά, σε σχέση με τον κύριο όγκο της οροσειράς. Το βουνό είναι επιρρεπές στον υγρό δυτικό καιρό που προέρχεται από το Ιόνιο, ενώ λιγότερο επηρεάζεται από εκείνον που προέρχεται εξ ανατολικών.

Διαδρομές στο βουνό: 3

Μήκος: 11924 μ.
Υψ. Ανάβαση: 1568 μ.
Υψ. Κατάβαση: 1299 μ.
Μέγιστο Υψόμετρο: 1964 μ.
Ελάχιστο Υψόμετρο: 620 μ.
Τrackpoints: 1621

Προβολή της διαδρομής στο Google Maps

Παρουσίαση αναλυτικού προφίλ της διαδρομής

Tomaros.Kopani-A_Raxi-Tomaros-Diaselo_Pr_Ilia.gpx

Tomaros.Kopani-A_Raxi-Tomaros-Diaselo_Pr_Ilia.plt

Tomaros.Kopani-A_Raxi-Tomaros-Diaselo_Pr_Ilia.kml

Η ανάβαση από την ανατολική ράχη, προσφέρει την πιο αεράτη προσέγγιση της κορυφής του Τόμαρου (Ολύτσικα), ενώ συνδυάζεται με αρκετές επιλογές για την επιστροφή. Στην παρούσα καταγραφή αποτυπώνεται διάσχιση, με κατάληξη στο διάσελο Πρ. Ηλία. Για την επιστροφή από εκεί στο σημείο αφετηρίας, είχε προβλεφθεί να υπάρχουν ποδήλατα στο διάσελο, με τα οποία πραγματοποιήθηκε η επιστροφή σε σύντομο χρόνο (κατωφέρεια σε ασφαλτόδρομο με διάρκεια 15 λεπτά περίπου).
Στην παρούσα καταγραφή περιλαμβάνεται η ανάβαση και του χαμηλότερου τμήματος της Ανατολικής Ράχης (Πόδι). Η διαδρομή πραγματοποιήθηκε σε χειμερινές συνθήκες με χιονοκάλυψη από τα 1400μ και άνω. Κατά συνέπεια, η πορεία διαμορφώθηκε ανάλογα με τις συνθήκες του χιονιού, και σε ορισμένα σημεία ίσως διαφέρει ελαφρώς σε σχέση με εκείνη χωρίς χιονοκάλυψη.

Από το χωριό Κοπάνη συνεχίζουμε αμαξητί επί της επαρχιακής οδού δια Αχλαδέα και σε 1.5 χλμ. συναντάμε φουρκέτα (υψ.630μ). Η συνέχεια για λίγο επί του χωματόδρομου με το αυτοκίνητο, επαφίεται στον καθένα. Από την φουρκέτα, ξεκινά ευκρινείς χωματόδρομος που κινείται από την Κοπάνη προς το ανατολικό οροπέδιο. Αφού διανύσουμε 1.3 χλμ., συναντάμε σημείο όπου ο δρόμος τριχοτομείται. Επιλέγουμε την Δυτικότερη κατεύθυνση (αριστερά) και συνεχίζουμε επ αυτού. Σύντομα φτάνουμε σε μικρή αυγοειδή κορυφή όπου βρίσκονται εγκαταστάσεις κεραιών τηλεπικοινωνίας (υψ.810μ), ενώ ακριβώς δίπλα διακρίνουμε στάνη. Η κορυφή αυτή οριοθετεί την αρχή της Ανατολικής Ράχης του Τόμαρου. Συνεχίζουμε για 60μ στον δρόμο, και προτού φτάσουμε στο εκκλησάκι ανεβαίνουμε προς το ξέφωτο δυτικά, συναντώντας κτηνοτροφικό μονοπάτι. Το μονοπάτι αυτό διακλαδίζεται συνεχώς, διασχίζοντας τις ενίοτε πυκνές συστάδες πουρναριών. Η βέλτιστη πορεία είναι να μένει κανείς στο κεντρικότερο αυτών, και σε γενικές γραμμές επί της ράχης. Παρόλ αυτά κατά σημεία, τα φυλλώματα είναι πυκνά και μια αντιπαράθεση μαζί τους αναπόφευκτη. Σε υψόμετρο 1000μ. συναντάμε τρακτερόδρομο δεξιά μας (νότια) , που φτάνει εδώ από το Ανατολικό οροπέδιο, και αποτελεί μια πιο εύκολη εναλλακτική στην βλάστηση του Ποδιού. Σε υψόμετρο 1050 μέτρων η βλάστηση αραιώνει, και αφού διασχίσουμε ειδυλλιακό, προφυλαγμένο οροπέδιο σε υψόμετρο 1100 μέτρων, φτάνουμε σε χαρακτηριστικό γυμνό σημείο, από όπου και αρχίζει το κύριο τμήμα της Α. Ράχης. Αρχικά ανεβαίνουμε γυμνή πλαγιά με κόντρα. Τα πρώτα 300 μέτρα υψομετρικής είναι αρκετά βατά, ενώ ανεβαίνοντας η θέα πίσω μας συνεχώς αναδεικνύεται. Από το υψόμετρο των 1400 μέτρων περίπου και ψηλότερα, το πεδίο εξελίσσεται σε πιο περίπλοκο ενώ είναι βραχώδες. Αφού περάσουμε μικρής κλίσης λούκι, ανάμεσα σε βραχώδεις σχηματισμούς, φτάνουμε σε χαρακτηριστικό πατάρι επί της κόψης, ενώ ακριβώς από επάνω της ορθώνεται το πιο δύσκολο σημείο της, σε υψόμετρο 1590 μέτρων. Όπως προαναφέρθηκε, η χιονοκάλυψη ενίοτε διαμορφώνει την πορεία και έτσι στην παρούσα καταγραφή αποτυπώνεται ανάβαση του βράχου επί της ράχης με κινήσεις ΙΙου UIAA για 5 μέτρα, και μέτρια προς χαμηλή έκθεση. Το πέρασμα του συγκεκριμένου σημείου δύναται να πραγματοποιηθεί και με τραβέρσα από τα βόρεια, με πιθανότατα αρκετά πιο εύκολες κινήσεις (σε στεγνό έδαφος, η τραβέρσα προς τα βόρεια είναι πεζοπορική). Συνεχίζουμε την ανάβαση επί της ράχης σε βατό και πάλι πεδίο, ενώ η πρώτη σταδιακά στενεύει. Φτάνοντας σε υψόμετρο 1660 μέτρων, συναντάμε μικρό σκαλοπάτι το οποίο οδηγεί σε πλάτωμα-οροπέδιο. Από εδώ και ψηλότερα το πεδίο είναι αρκετά πιο βατό και ουσιαστικά η ράχη εξελίσσεται σε πλαγιά. Ανάλογα με τις συνθήκες του χιονιού, απαιτείται χρήση crampons και piolet. Κερδίζοντας ύψος, φτάνουμε στην νότια δίδυμη προκορυφή, που οριοθετεί την εντυπωσιακή κορυφογραμμή (Βεντάλια) του Τόμαρου. Αφού περάσουμε από τις δυο απολήξεις της, συνεχίζουμε με Βόρεια κατεύθυνση, πέφτοντας σε χαρακτηριστικό διάσελο μεταξύ των κορυφών της βεντάλιας, όπου και η έξοδος του κεντρικού Ανατολικού λουκιού. Ανεβαίνοντας την βραχώδη πλαγιά μπροστά μας, ακολουθούμε την σήμανση (κόκκινο spray), διασχίζοντας διάσπαρτους όγκους βράχων. Εύκολα, καταλήγουμε στην ψηλότερη κορυφή του Τόμαρου, όπου και υψομετρικός στύλος της ΓΥΣ, 1974μ. Καθ΄ότι ο όγκος του Τόμαρου τοποθετείται αρκετά απομακρυσμένα σε σχέση με την κεντρική οροσειρά της Πίνδου, η θέα είναι εντυπωσιακή. Διακρίνεται πλήρως το οροπέδιο των Ιωαννίνων και της Παμβώτιδος, η Πίνδος, ενώ συγχρόνως προς τα δυτικά το Ιόνιο Πέλαγος και το νησί της Κέρκυρας.

Συνεχίζοντας την πορεία, κατευθυνόμαστε Νότια χάνοντας ύψος, (σε κακοτράχαλο έδαφος όταν δεν υπάρχει χιονοκάλυψη), στοχεύοντας πλατιά ρεματιά που σχηματίζεται μεταξύ της κεντρικής κορυφογραμμής του Τόμαρου και του χαμηλότερου δυτικού όγκου. Φτάνοντας στο ύψος της ρεματιάς, παραμένουμε ανατολικά της κοίτης, και αφού διασχίσουμε τρία διαδοχικά κάθετα ρυάκια με απότομα τοιχώματα, καταλήγουμε σε πλατιά επίπεδη ράχη με υψόμετρο 1510μ. Διασχίζοντας την, συνεχίζουμε νότια, σε απότομη πλαγιά, κινούμενοι επί κτηνοτροφικών μονοπατιών. Σύντομα καταλήγουμε στο πολύ όμορφο Νότιο Μεγάλο οροπέδιο σε υψόμετρο 1240 μέτρων. Το οροπέδιο παλιότερα χρησιμοποιούνταν για καλλιέργεια και στέγαση κτηνοτρόφων από τα γειτονικά χωριά Αχλαδέα και Βαργιάδες. Νότια του οροπεδίου, συναντάμε χωματόδρομο που ακολουθώντας τον με νότια και πάλι κατεύθυνση, καταλήγουμε στο Διάσελο του Πρ. Ηλία, σημείο ολοκλήρωσης της διαδρομής, ασφαλτόδρομος. (υψ. 880μ.). Επισημαίνεται πως από το οροπέδιο και μέχρι τα 1.100μ περίπου, υπάρχουν ευκρινή κτηνοτροφικά μονοπάτια που κόβουν τα καγκέλια του δρόμου. Από εκεί και χαμηλότερα, η βλάστηση είναι αρκετά πυκνή και συνίσταται η παραμονή εντός του δρόμου.

Καταγραφή διαδρομής: Τζομάκας Γρηγόρης

Μήκος: 10376 μ.
Υψ. Ανάβαση: 1375 μ.
Υψ. Κατάβαση: 1390 μ.
Μέγιστο Υψόμετρο: 1810 μ.
Ελάχιστο Υψόμετρο: 732 μ.
Τrackpoints: 1970

Προβολή της διαδρομής στο Google Maps

Παρουσίαση αναλυτικού προφίλ της διαδρομής

Tomaros.Dodoni-Mpelos-Meliggoi.gpx

Tomaros.Dodoni-Mpelos-Meliggoi.plt

Tomaros.Dodoni-Mpelos-Meliggoi.kml

Διαδρομή: Δωδώνη - Παναγιά - Κορυφογραμμή - κορυφή Μπέλος 1820μ - Αυχένας - Μελιγγοί

Εισαγωγή: Συνδυασμός των δυο κλασσικών διαδρομών για την κορυφή του βόρειου τμήματος του Τόμαρου, σε μορφή διάσχισης. Οι επιμέρους διαδρομές Δωδώνη-κορυφογραμμή και Αυχένας-Μελιγγοί είναι σηματοδοτημένες από τον ΕΟΣ Ιωαννίνων. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του τελευταίου, το μονοπάτι από τον Αυχένα μέχρι το χωριό των Μελιγγών παρουσιάζει ενίοτε προβλήματα στην εύρεση του ίχνους του, λόγω ότι δεν διανύεται συχνά. Η σήμανση πάντως είναι πυκνή. Η διαδρομή συνδυάζει κίνηση σε μονοπάτι που διασχίζει δάσος Πουρναριών και Πεύκων, αλλά και κίνηση στο γυμνό βραχώδες τοπίο της κορυφογραμμής του βόρειου Τόμαρου. Η κορυφογραμμή του βόρειου Τόμαρου προσφέρει καταπληκτική θέα της ιερής κατά την αρχαιότητα, πεδιάδος της Δωδώνης. Νερό συναντάμε σε πηγή σε υψόμετρο 1320 μέτρων κατά την ανάβαση. Παρά την μικρή απόσταση της διάσχισης, η θετική υψομετρική της, αλλά και το τραχύ έδαφος του Τόμαρου, την καθιστούν μέτριας δυσκολίας και μη συνιστώμενη σε όσους αρχίζουν τώρα, την ενασχόληση τους με το βουνό.

Περιγραφή: Φτάνοντας στην είσοδο του χωριού Δωδώνη, συναντάμε ευρύ διαμορφωμένο χώρο στάθμευσης. Αν και στενός δρόμος ασφάλτου ανηφορίζει απότομα μέχρι την κορυφή του χωριού, η συνήθης τακτική είναι να ξεκινήσουμε από εδώ. Ανηφορίζοντας τον μοναδικό δρόμο που εισέρχεται από το προαναφερθέν σημείο στο χωριό, 50 μέτρα μετά, συναντάμε στα αριστερά μας στενό ασφαλτόδρομο που ανηφορίζει προς τα Δυτικά. Στην είσοδο του φέρει κόκκινη μεταλλική σήμανση αλλά και μεταλλικό πινακίδιο του Ε6. Ακολουθούμε τον ασφαλτόδρομο, ο οποίος ελισσόμενος μεταξύ των σπιτιών του χωριού, φτάνει στην κορυφή του, όπου αλάνα (785 μ). Συναντάμε διασταύρωση χωματοδρόμων και επιλέγουμε εκείνον που ανηφορίζει προς τα δυτικά (φέρει σήμανση). Ο χωματόδρομος ανηφορίζει και μετά από 500μ. μας οδηγεί σε σημείο με τσιμεντένια δεξαμενή, διασταυρούμενος με έτερο χωματόδρομο (865 μ). Στο σημείο αυτό, συναντάμε πινακίδα που ενημερώνει για την έναρξη του μονοπατιού που ανηφορίζει προς το παρεκκλήσι της Παναγιάς. Το μονοπάτι στα πρώτα 50 μέτρα είναι δυσδιάκριτο, αλλά αμέσως μετά γίνεται εξαιρετικά ευδιάκριτο. Αρχικά διασχίζει άνετα πυκνό δάσος πουρναριών, ενώ κερδίζοντας ύψος, εισέρχεται σε ευρύ θύλακα πεύκων. Το ευχάριστο μονοπάτι χωρίς προβλήματα, οδηγεί εύκολα στο παρεκκλήσι της Παναγιάς, όπου διαμορφωμένος χώρος υπό την σκέπη πλατάνων. Συνεχίζοντας, το μονοπάτι στρέφεται νότια, και μετά από σύντομη τραβέρσα καταλήγει σε μικρό πλάτωμα όπου συναντάμε πηγή (1320 μ.), με πόσιμο νερό και ροή όλο τον χρόνο. Συνεχίζουμε προς τα ΒΔ, και αμέσως διασχίζουμε μικρή ρεματιά με σάρα. Το μονοπάτι συνεχίζει στην δασωμένη απέναντι όχθη, και σύντομα καταλήγει στην κορυφογραμμή, σε υψόμετρο 1440 μ, όπου συναντάμε κτίριο, το οποίο παλαιότερα αναφέρονταν ως καταφύγιο. Για πρώτη φορά στην διαδρομή αποκτούμε θέα προς τα δυτικά. Από το σημείο αυτό οι επιλογές για την συνέχεια νότια προς την κορυφή του Μπέλου είναι τρεις: η μια κινείται αυστηρά επάνω στην πλατιά κορυφογραμμή. Η έτερη ακολουθεί χωματόδρομο που τραβερσάρει την κορυφογραμμή από τα δυτικά, ενώ η τρίτη, ακολουθεί την μέση οδό. Στην παρούσα καταγραφή αποτυπώνεται η τρίτη επιλογή. Ακολουθώντας αρχικά τον χωματόδρομο από το προαναφερθέν κτίριο, φτάνουμε σε απότομη στροφή του δρόμου και αμέσως μετά τον εγκαταλείπουμε στην απότομη πλαγιά προς νότο. Ανηφορίζουμε, ακολουθώντας αχνά κτηνοτροφικά μονοπάτια και μετά από κόντρα, καταλήγουμε σε ράχη όπου ξανασυναντάμε τον δρόμο. Αμέσως, σε χαρακτηριστική στροφή του, όπου και ξύλινη στάνη (1550μ), ακολουθούμε ευδιάκριτο πλέον μονοπάτι, κερδίζοντας ύψος σε σχέση με τον δρόμο. Διατηρούμαστε πάντοτε ψηλότερα του χωματόδρομου, και αφήνοντας κάτω μας τεχνητή δεξαμενή, τραβερσάρουμε απότομη πλαγιά, κερδίζοντας συγχρόνως ύψος. Με τον τρόπο αυτό οδηγούμαστε και πάλι στην κορυφογραμμή, σε υψόμετρο 1755μ. Η κορυφογραμμή μας οδηγεί εύκολα στην δίδυμη κορυφή του Μπέλου, 1820μ, ψηλότερη του βόρειου τμήματος του Τόμαρου, όπου και υψομετρικός στύλος της ΓΥΣ. Συνεχίζουμε κατερχόμενοι, είτε ελεύθερα, είτε από αχνό κτηνοτροφικό μονοπάτι την κατάβαση της απότομης ΝΑ πλαγιάς του Μπέλου. Φτάνοντας σε πλάτωμα (1650 μ.) συναντάμε ευδιάκριτο μονοπάτι, που μας οδηγεί στον Αυχένα που διαχωρίζει τους δυο όγκους του βουνού (1450 μ.). Στον Αυχένα, συναντάμε μικρά οροπέδια, χωματόδρομο που τον διασχίζει, αλλά και εκτενή στάνη. Η Στάνη φράζει την πορεία προς τα ανατολικά και το μονοπάτι προς Μελιγγούς, και για τον λόγο αυτό την κυκλώνουμε από τα νότια. Αμέσως διακρίνουμε σήμανση με μεταλλική πινακίδα που οριοθετεί την έναρξη του μονοπατιού. Το μονοπάτι αρχικά τραβερσάρει την βόρεια πλευρά της ρεματιάς, αλλά τα τελευταία χρόνια, νέα χάραξη αντιπροτείνει την πορεία εντός της στεγνής κοίτης, από την αρχή. Σε υψόμετρο 1380 οι δυο χαράξεις συνενώνονται και συναντώντας το άνω τμήμα του δάσους, εξέρχονται της κοίτης της ρεματιάς προς βορρά. Από το σημείο αυτό και έπειτα, το μονοπάτι, αν και πυκνά σηματοδοτημένο, παρουσιάζει προβλήματα στην εύρεση του ίχνους του. Παραμένοντας σε εγρήγορση, χάνουμε ύψος, διασχίζοντας και πάλι όμορφο, μεικτό δάσος πεύκου. Σε υψόμετρο 910 μ. το μονοπάτι διασχίζει χωματόδρομο (διακριτή και σηματοδοτημένη είσοδος-έξοδος) και συνεχίζοντας την πορεία εντός του δάσους, σύντομα φτάνει στα ψηλότερα σπίτια του χωριού των Μελιγγών, όπου συναντάμε δεξαμενή υδροδότησης αλλά και παρακείμενη λιθόκτιστη πηγή (790 μ.). Ακολουθώντας ασφαλτόδρομο, κατερχόμαστε μέχρι την όμορφη πλατεία του χωριού (740 μ.), ολοκληρώνοντας την διαδρομή. Για την επιστροφή στο χωριό της Δωδώνης, σημείο αφετηρίας, είχε προβλεφθεί η στάθμευση ποδηλάτων στην πλατεία των Μελιγγών. Η επιστροφή στην Δωδώνη με ποδήλατο, διαρκεί 15 λεπτά περίπου.

Καταγραφή διαδρομής: Τζομάκας Γρηγόρης

Μήκος: 17266 μ.
Υψ. Ανάβαση: 2150 μ.
Υψ. Κατάβαση: 2020 μ.
Μέγιστο Υψόμετρο: 1939 μ.
Ελάχιστο Υψόμετρο: 760 μ.
Τrackpoints: 3463

Προβολή της διαδρομής στο Google Maps

Παρουσίαση αναλυτικού προφίλ της διαδρομής

Tomaros.Ag_Anastasia-Mpelos-Tomaros-Pr_Hlias.gpx

Tomaros.Ag_Anastasia-Mpelos-Tomaros-Pr_Hlias.plt

Tomaros.Ag_Anastasia-Mpelos-Tomaros-Pr_Hlias.kml

Εισαγωγή: Διάσχιση του συνόλου του αναπτύγματος του Τόμαρου από βορρά εις νότο, ακολουθώντας ως επί το πλείστον την κορυφογραμμή. Η διάσχιση, διέρχεται όλων των ψηλών κορυφών του Τόμαρου πλην μίας. Η διαδρομή δεν φέρει σήμανση παρά μόνο στο αρχικό της τμήμα, εκείνο της ανάβασης από το χωριό Αγία Αναστασία στην κορυφογραμμή. Η σχετική δυσκολία της δεν εντοπίζεται σε τεχνικά σημεία-τα οποία δεν υφίστανται, αλλά στο σχετικά υψηλό νούμερο θετικής υψομετρικής, όπως και την συνεχή ανάγκη για εύρεση πορείας στο πολύπλοκο πεδίο. Στην περίπτωση κακών καιρικών συνθηκών, παρουσιάζονται συνεχώς επιλογές για την εγκατάλειψη της κορυφογραμμής. Η διάσχιση παρουσιάζει ελαφρώς μικρότερο υψομετρικό προφίλ, αντιστρέφοντας το σημείο αφετηρίας και προορισμού. Πηγή νερού δεν συναντάται στην διαδρομή.

Περιγραφή: Φτάνοντας στο χωριό της Αγίας Αναστασίας συνεχίζουμε επί της επαρχιακής οδού για Μπαγαίους, και λίγο μετά την έξοδο από το χωριό συναντάμε ανηφορικό χωματόδρομο με μικρή πινακίδα που τέμνει τον ασφαλτόδρομο (730μ.). Ακριβώς απέναντι παρατηρείται άνοιγμα, κατάλληλο για την στάθμευση του οχήματος. Ξεκινάμε την διαδρομή ανηφορίζοντας τον χωματόδρομο για 200μ και συναντώντας στα δεξιά μας ρεματιά και λιθόκτιστο τοιχάριο, διακρίνουμε στην βλάστηση κορδέλα που σηματοδοτεί την είσοδο του μονοπατιού ( 750μ ). Το μονοπάτι αυτό, το οποίο ξεκινά ακριβώς στα δεξιά του τοιχαρίου, ανηφορίζει την χαρακτηριζόμενη από σχετικά πυκνή βλάστηση πλαγιά, μέχρι την κορυφογραμμή. Η σήμανση του με κορδέλες είναι πυκνή, γεγονός που βοηθά πολύ στην παρακολούθηση του ίχνους του. Πάντως, θα πρέπει κανείς να είναι προετοιμασμένος για μικρή αντιπαράθεση με φυλλώματα πουρναριού, που κατά σημεία κλείνουν το μονοπάτι από το ύψος της μέσης και άνω. Το μονοπάτι φτάνει το ύψος της κορυφογραμμής σε υψόμετρο 1180μ. μετά από κόντρα. Φτάνοντας στην κορυφογραμμή η πορεία είναι σε γενικές γραμμές προφανής, μέχρι σχεδόν το τέλος της διαδρομής, αφού την ακολουθούμε σχεδόν πιστά προς τα ΝΑ-Ν. Ειδικότερα όμως, η κορυφογραμμή παρουσιάζει πολύπλοκο πεδίο και η παρακολούθηση του ίχνους της διαδρομής βοηθά αρκετά. Συνεχίζοντας λοιπόν στην κορυφογραμμή από το υψόμετρο των 1180μ, παρακάμπτουμε λιθόκτιστη στάνη είτε από δεξιά, είτε από αριστερά και αρχίζοντας την ανηφόρα σε πλαγιά με κατεύθυνση ΝΑ, συναντάμε χωματόδρομο. Ακολουθώντας τον δρόμο, διασχίζουμε εγκαταστάσεις κεραιών και αγνοούμε διακλαδώσεις του που οδηγούν σε αυτές. Αφού διανύσουμε 900μ περίπου σε αυτόν, σε απότομη στροφή του προς τα δυτικά και υψόμετρο 1310μ. τον εγκαταλείπουμε για μονοπάτι που ανεβαίνει σε ομαλή ράχη. Αγνοούμε διακλάδωση του μονοπατιού που κατηφορίζει δυτικά προς οροπέδιο, και ακολουθώντας την ράχη φτάνουμε σε μικρό ανηφορικό τμήμα της κορυφογραμμής. Κερδίζοντας ύψος, διακρίνουμε ευκρινέστατο μονοπάτι που τραβερσάρει την απόληξη της από τα ανατολικά. Ακολουθώντας το οδηγούμαστε πολύ σύντομα στον αυχένα (1470μ.) όπου και κτίριο που κατασκευάστηκε για χρήση καταφυγίου χωρίς όμως ποτέ να αξιοποιηθεί. Από το σημείο αυτό για την συνέχεια μέχρι την κορυφή του Μπέλου, υπάρχουν τρεις επιλογές. Στην παρούσα καταγραφή ακολουθείται εκείνη της κορυφογραμμής, που είναι και η πιο σύντομη. Αρχικά ανηφορίζουμε μικρή ράχη, αγνοώντας χωματόδρομο που κινείται για λίγο παράλληλα στα δυτικά. Στην συνέχεια χάνουμε ελαφρώς ύψος και καταλήγουμε σε μικρό οροπέδιο με τρακτερόδρομο. Στα δεξιά μας διακρίνουμε μικρή ράχη-γλώσσα και ανηφορίζουμε σε αχνό κτηνοτροφικό μονοπάτι. Φτάνοντας σε πλατό, στρεφόμαστε για λίγο προς τα ανατολικά επιστρέφοντας στην κορυφογραμμή. Συναντάμε την βόρεια ράχη του Μπέλου και ανηφορίζουμε πάνω της, ακολουθώντας τον διάδρομο ανάμεσα στα βράχια. Συναντάμε μικρό κρυφό οροπέδιο που διαχωρίζει την ράχη στα δυο. Συνεχίζοντας είτε από αριστερά, είτε από δεξιά, κερδίζουμε ύψος και στο σημείο που η ράχη επανενώνεται το πεδίο γίνεται και πάλι ομαλό. Εύκολα πλέον, οδηγούμαστε στην δίδυμη κορυφή του Μπέλου 1820μ (η δυτική κορυφή φέρει στύλο της ΓΥΣ). Από τον Μπέλο, συνεχίζουμε κατηφορίζοντας απότομη πλαγιά, ελεύθερα. Φτάνοντας σε χαρακτηριστικό πατάρι σε υψόμετρο 1600μ, ψάχνοντας προς τα δυτικά συναντάμε κτηνοτροφικό μονοπάτι που στοχεύει μικρό διάσελο προς τα ΝΔ, και συνεχίζοντας νότια σε ευκρινή πλέον χάραξη, διασχίζει πυκνές συστάδες πουρναριών και καταλήγει στον κεντρικό Αυχένα του βουνού (1440μ). Ο Αυχένας διαχωρίζει διακριτά το βουνό σε δύο όγκους, ενώ χαρακτηρίζεται από οροπέδιο που διασχίζει δρόμος. Για την συνέχεια, θα πρέπει να υπερκαλύψουμε το ύψος που χάσαμε από την κορυφή του Μπέλου μέχρι εδώ. Ακολουθώντας λοιπόν ΝΑ πορεία, διασχίζουμε το οροπέδιο και στοχεύουμε μικρό κτίσμα στο ΝΑ άκρο του. Από το σημείο αυτό ακολουθούμε πλατιά στεγνή ρεματιά που ανηφορίζει παράλληλα με την ράχη. Στην κοίτη της, συναντάμε την χάραξη διακριτού μονοπατιού που μας ανεβάζει μέχρι τα 1610μ, και αμέσως στρεφόμαστε ανατολικά και από μονοπάτι φτάνουμε σε εκτενές οροπέδιο. Στοχεύουμε την ράχη προς τα ΝΑ και γι αυτό τραβερσάρουμε το οροπέδιο από τα ανατολικά, κερδίζοντας ύψος σταδιακά, συναντώντας την ράχη σε υψόμετρο 1640μ. Στο σημείο αυτό αποκτούμε για πρώτη φορά θέα της εντυπωσιακής ανατολικής όψης του πολυκόρυφου του Τόμαρου. Μπροστά μας ορθώνεται η βόρεια ράχη του, η τελική ανάβαση για τις κορυφές. Ανεβαίνουμε λοιπόν εντοπίζοντας διαδρόμους ανάμεσα στα βράχια, ενώ παραμένουμε πάντοτε στην γραμμή της ράχης. Σε υψόμετρο 1710μ περίπου η γραμμή της ράχης διακόπτεται για λίγο, συναντώντας επίπεδο σημείο με δολίνες. Εντοπίζουμε την καλύτερη δυνατή χάραξη ακολουθώντας τις περιμέτρους τους, και σύντομα συνεχίζουμε στην γραμμή της ράχης. Μετά από την κάλυψη της τελικής αυτής υψομετρικής, οδηγούμαστε στην βόρεια προκορυφή σε υψόμετρο 1920μ. Πλέον βρισκόμαστε στο πολυκόρυφο και πλέον κινούμαστε σχεδόν ισοΰψώς για την ψηλότερη κορυφή ( που είναι ορατή ), αφού διασχίσουμε δυο ακόμα κορυφές. Σύντομα φτάνουμε στην κορυφή η οποία φέρει υψομετρικό στύλο της ΓΥΣ (1974μ.). Η κορυφή προσφέρει όμορφη θέα, στην κύρια οροσειρά της Πίνδου προς τα Β και Α, ενώ προς τα Δ διακρίνει κανείς το Ιόνιο πέλαγος και αρκετά από τα βόρεια Επτάνησα όταν οι καιρικές συνθήκες το επιτρέπουν. Για την ολοκλήρωση της διάσχισης, συνεχίζουμε Νότια στην τελευταία κορυφή που σχηματίζει το πολυκόρυφο, την Νότια Προκορυφή ( 1960μ. ). Από εδώ κατηφορίζουμε πλέον επί της πλατιάς ράχης που στρέφεται ΝΔ, αρχικά ελεύθερα σε εύκολο πεδίο και στην συνέχεια από κτηνοτροφικό μονοπάτι. Σε υψόμετρο 1550μ καταλήγουμε σε μικρή επίπεδη ράχη -καμπούρα και πλέον στόχος μας αποτελεί το Οροπέδιο στα νότια. Για να φτάσουμε σε αυτό, είτε συνεχίζουμε ΝΔ επί της ράχης μέχρι να συναντήσουμε χωματόδρομο, είτε κατηφορίζουμε προς τα Ν σε πλαγιά με πολλές παράλληλες χαράξεις γιδόστρατων. Εντοπίζοντας εκείνη που μας εξυπηρετεί καλύτερα προκειμένου να αποφύγουμε αντιπαράθεση με φυλλώματα πουρναριών, φτάνουμε στο όμορφο, ομαλό και ευρύ Οροπέδιο, σε υψόμετρο 1250μ ( αναφέρεται και ως Κάμπος ). Το διασχίζουμε με κατεύθυνση Νότια, στοχεύοντας το ΝΔ του άκρο, όπου κατηφορίζοντας σε μικρό ρέμα από την αριστερή του όχθη για 40μ περίπου, συναντάμε τον χωματόδρομο, που ενώνει το Οροπέδιο με την κατάληξη της διαδρομής μας το Διάσελο του Προφήτη Ηλία. Προκειμένου να αποφύγουμε την μακριά χάραξη του δρόμου, ακολουθούμε από την πρώτη στροφή μονοπάτι συντόμευση, τα οποία συνεχίζουμε να ακολουθούμε μέχρι υψομέτρου 1150μ περίπου. Από το ύψος εκείνο παραμένουμε στον δρόμο, και αγνοώντας ανηφορική διασταύρωση, φτάνουμε στο Διάσελο Προφήτη Ηλία ( 910μ.) όπου το ομώνυμο παρεκκλήσι, αλλά και ο επαρχιακός δρόμος Ιωάννινα-Δερβίζιανα, ολοκληρώνοντας την διάσχιση. Πρόβλεψη για την επιστροφή στο σημείο αφετηρίας θα πρέπει να έχει προηγηθεί.

Καταγραφή διαδρομής: Τζομάκας Γρηγόρης