Η Δρυμώνα απέχει περίπου 15 χλμ από τις Ροβιές που βρίσκονται στα παράλια του Βόρειου Ευβοϊκού. Για να φτάσουμε στη Δρυμώνα παίρνουμε το δρόμο για το μοναστήρι του Όσιου Δαυίδ, και αφού περάσουμε το μοναστήρι και το χωριό της Δρυμώνας, φτάνουμε στους καταρράκτες.
Ο χώρος με τους καταρράκτες είναι διαμορφωμένος για αναψυχή και διασχίζεται από ένα σύντομο μονοπάτι που ξεκινάει από την άσφαλτο λίγο πάνω από παιδική χαρά και χώρο αναψυχής, και ξανακαταλήγει λίγο πιο πάνω στην ίδια άσφαλτο, δίπλα σε αναψυκτήριο και το κτίριο του Δασαρχείου. Το μονοπάτι είναι με καγκελάκια, γεφυράκια, παγκάκια και άλλες ξύλινες κατασκευές που πρέπει να στοίχισαν πανάκριβα αλλά τώρα πια (2013) είναι μισοσάπιες και κάποιες και επικίνδυνες. Ο χώρος πάντως παραμένει ωραίος αν και οι καταρράκτες δεν υπήρχαν στις αρχές Σεπτέμβρη που πήγαμε εμείς. Μόνο δύο λιμνούλες και ένα ρυάκι που τις τροφοδοτούσε.Αυτά για τους καταρράκτες.
Όταν μετά τους καταρράκτες ξαναβγούμε στην άσφαλτο κοντά στο κτίριο του Δασαρχείου, βλέπουμε στην άλλη μεριά του δρόμου ξεκίνημα μονοπατιού με σκαλάκια, και μια ταμπέλα που λέει ότι το μονοπάτι οδηγεί στο «Ξηρό όρος».
Το μονοπάτι ξεκινάει από τα 650 μ. περίπου και κινείται μέσα σε όμορφο ελατόδασος. Στην αρχή είναι κι αυτό διαμορφωμένο με ξύλινα κάγκελα, γεφυράκια, κλπ. Είναι σαφέστατο και καλά σηματοδοτημένο. Μετά από 15’ περίπου φτάνουμε σε χωματόδρομο και τον ακολουθούμε προς τα αριστερά για 250 μ. περίπου. Ξαναπαίρνουμε το μονοπάτι προς τα δεξιά και σε 5’ περίπου φτάσαμε σε πλάτωμα με διαμορφωμένο χώρο αναψυχής, με κούνιες και τραπέζια, δίπλα σε δρόμο. Η διαδρομή μας δεν ακολουθεί το δρόμο αλλά συνεχίζει στο μονοπάτι που στρίβει δεξιά και συνεχίζει να κινείται ανηφορικά μέσα στο όμορφο ελατόδασος. Σε 45’ περίπου βγαίνουμε στη γυμνή κορυφογραμμή και την ακολουθούμε (για πολύ λίγο) μέχρι το κολωνάκι της κορυφής (990μ.) με την όμορφη θέα από τον Ευβοϊκό μέχρι το Αιγαίο, και από το Καντήλι και τη Δίρφη μέχρι το Πήλιο και τον Άθω. Δεν είναι πάνω από 1:15’ πολύ τεμπέλικης και πολύ όμορφης διαδρομής για να φτάσουμε στη κορυφή.
Είναι μια διαδρομή κατάλληλη και για παιδιά.
Προσοχή: Στο ίντερνετ κυκλοφορεί μια περιγραφή της ανάβασης που λέει ότι η διαδρομή ακολουθεί για αρκετή ώρα ένα δασικό δρόμο που χρησιμοποιείται από υλοτόμους. Τέτοιος δρόμος δεν υπάρχει και η πολύ καλά σηματοδοτημένη διαδρομή, κινείται στο μεγαλύτερο μέρος της σε όμορφο μονοπάτι μέσα στο ελατόδασος. Καταγραφή διαδρομής: Κανελλόπουλος Παναγιώτης
|