3ημερη διάσχιση : Σμόλικας-Τσούκα Ρόσσα-Γκαμήλα

[ALPHAKAPPA]

Ένα τριήμερο από Σαμαρίνα έως το Πάπιγκο διασχίζοντας τις ωραιότερες κορφές της βόρειας Πίνδου
.
Αρχές Ιούνη του 2014
Η ομάδα ΕΥΔΑΠ θα πήγαινε Σμόλικα για μια κλασική διάσχιση από Σαμαρίνα. Κόλλησα μαζί τους στην άνοδο από Αθήνα.
Το καλοκαίρι είχε ξεκινήσει στα νότια...εδώ στην Πίνδο όμως μόλις που άρχιζε η Άνοιξη
1η μέρα : Ξεκινήσαμε (άυπνοι) από Σαμαρίνα πάνω στο Ο3 για τα ψηλά. Πριν την σκάλα τους άφησα για να πάρω την κόψη για την μικρή Μοσιά. Με 18kg στην πλάτη βολόδερνα στα κακοτράχαλα περάσματα από την μικρή στην μεγάλη Μοσιά. Η καταπληκτική θέα όμως αποζημίωνε την κατάσταση ενισχύοντας την ψυχολογία. Πέρασα τον λαιμό...μετά μια προκορφή και σε λίγο πατούσα την κορφή του Σμόλικα. Οι άλλοι έρχονταν από χαμηλότερα και τις λάκκες τραβερσάροντας τις χιονούρες. Καθυστερούσαν πολύ. Τους περίμενα στην δρακόλιμνη...χαιρετηθήκαμε και τράβηξα νότια στο μονοπάτι για Παλιοσέλι. Το ΚΤΦ του Σμόλικα είχε κόσμο και μάλιστα γνωστούς από τον ΕΟΣ Κορίνθου. Έκατσα μαζί τους το απόγευμα και μετά κατέβηκα στο μικρό ξύλινο καταφυγιάκι από κάτω, όπου πέρασα ήσυχα την νύχτα
Τέλος 1ης μέρας (σύνολο ώρες πορείας= 9)
-
2η μέρα : Κατηφορίζοντας, κοιτώντας χάρτη+πυξίδα (η σήμανση ελάχιστη με πολλά κενά) ακολούθησα τα μονοπάτια και κατέβηκα Παλιοσέλι (στον μύλο). Ψώνισα λίγα τρόφιμα στο καφενεδάκι και πήρα την άσφαλτο για λίγο χαμηλώνοντας. Στόχος μου να φτάσω στον Αώο βρίσκοντας μονοπάτια που κόβουν τις κορδέλες του δρόμου. GPS δεν χρησιμοποιούσα τότε, είχα θυμάμαι ένα απόσπασμα χάρτη της ΓΥΣ του στρατού. Βρήκα ένα παλιό μονοπάτι σε μεσοράχη που όμως κλεινόταν κατά διαστήματα από βλάστηση. Πέρασα από ένα ερειπωμένο ξωκκλήσι (Αγ.Αθανάσιος) και δεξιότερα του δρόμου ακολούθυσα μια μικροχαράδρωση με ίχνη παλιού μονοπατιού που με οδήγησε Αώο 300 μ. δυτικά της γέφυρας. Υπήρχαν εκεί πουλιάνες (παλιά χωράφια) και άλλο μονοπάτι που γύριζε προς την γέφυρα. Έφτασα, πέρασα τον Αώο και πάνω στον δρόμο για Βρυσοχώρι. Ευελπιστούσα σε κάποιον διερχόμενο για ωτοστόπ να γλυτώσω τα χιλιόμετρα μέχρι το χωριό. Πράγματι πέρασε ένα ζευγάρι ηλικιωμένων που σταμάτησαν και με πήραν. Κάτι τσίμπισα στου Κώστα το μαγαζάκι και συνέχισα στο μονοπάτι για Νεραιδόβρυση (γέμισα με 2lt νερό τα παγούρια γιατί δεν έχει πιο πάνω) και λούτσα Κάτσανου. Σήμανση έως εκεί καλή. Μετά αριστερά στην χαράδρωση προς τις λάκκες δυτικά της Τσούκα Ρόσσας. Ο ουρανός γρήγορα συννέφιασε και σε λίγο άρχισε το κατάβρεγμα. Στο τσακ έστησα την σκηνούλα δίπλα στην κόκκινη κορφή την οποία θα επιχειρούσα την επαύριο από νεα διαδρομή. Η νύχτα “πέρασε” με μουσική Βάγκνερ (από βαλκυρίες)...δλδ κεραυνοί, βροχή κατά ριπάς και δυνατός αέρας. Οι αρκούδες δεν ήρθαν...οι λύκοι μάλλον λούφαζαν χαμηλά στα δάση.
Τέλος 2ης μέρας (σύνολο ώρες πορείας=9.10’)
3η μέρα : Το πρωί περιέργως όλα ηρέμησαν. Άυπνος μεν κεφάτος δε. Σκάναρα την μικρή ορθοπλαγιά μπροστά μου ψάχνοντας για περάσματα. Κάποιο ενδεχόμενο παρουσιάστηκε και άρχισα να ανεβαίνω τα χιόνια προς την βάση. Γλυστρούσε, αλλά παιζότανε. Έφτασα στην βάση των βράχων της Τσούκα Ρόσσας και εντόπισα ένα κρυφό ζωνάρι που έφευγε αριστερά. Ο μίτος της Αριάδνης άρχισε να ξετυλίσσεται. Είχα σταμπάρει από πάνω κάτι κεδράκια. Με σκαρφάλωμα έως 4ου βαθμού εύκολα τα έφτασα (ήμουν χωρίς σακίδιο, όλα αφημένα κάτω στην σκηνή). Από τα κεδράκια η πλαγιά σε πήγαινε δεξιότερα και υπήρχαν πατήματα για να προωθηθείς στα πάνω. Χωρίς να το καταλάβω... πατούσα στην ψηλότερη κορφή της Τσούκα Ρόσσας. Η θέα ολόγυρα απίστευτη...δεν την χόρταινες. Κατέβηκα με προσοχή απ τα ίδια. Έφτασα στην σκηνή και μάζεψα τα πράγματα. Γέμισε το σακίδιο και ώωπππ... νάτο στην πλάτη. Ηταν ακόμα νωρίς και είχα χρόνο. Έβαλα ρότα για τα ριζά των ορθοπλαγιών των Μεγάλων Λιθαριών. Πέρασα τον λαιμό πάνω απ τα λημέρια των κλεφτών και μπήκα γλυστρώντας στον Καρτερό (κλοτσώντας το παγωμένο χιόνι με τα εύκαμπτα). Ισορροπία στην ισορροπία έφτασα στο πέρασμα και έπιασα δεξιά την πλαγιά να βγω κορυφογραμμή. Πρώτα Γκαμήλα 2 μετά στην 1 πατώντας στα 2497. Κατάβαση προς λάκκα Τσουμάνη και ανέβασμα στο ΚΤΦ για μια μακαρονάδα στου Ροκά. Κάθισα λίγο εκεί και μετά στην κατηφόρα για μικρό Πάπιγκο πρώτα και μεγάλο Πάπιγκο μετά όπου και διανυκτέρευση εκεί. Σκηνή σε αυλή σπιτιού και “ύπνος” υπό βροχή
Τέλος 3ης μέρας (σύνολο ώρες πορείας=10.50’)
-Το επόμενο πρωί πήρα το πουλμανάκι της τοπικής συγκοινωνίας, που διερχόμενο απ όλα τα ζαγοροχώρια με πήγε στα Γιάννενα, όπου με το λεωφορείο του ΚΤΕΛ επέστρεψα Αθήνα

https://drive.google.com/drive/folders/ ... =sharing[b][/b]

[niki_kar]

Χορταστικός Σμόλικας, χορταστική Τύμφη, χορταστική μοναξιά! Πάντα να γουστάρεις

[capricorn]

Ωραιες περιπέτειες ! Στην ουσια ειναι μια νεα προσέγγιση ( νεα διαδρομη) για την κορυφη της Τσουκα Ροσσα περα απο την γνωστη με το ραπελ ..αυτο τα λεει ολα !