Μια κυκλική διάσχιση στη βόρεια κορυφογραμμή του βουνού.

[thanasis daskaloudis]

Το νησί της Θάσου αποτελεί ένα σημαντικό καλοκαιρινό πόλο έλξης κι όχι άδικα. Διαθέτει ατέλειωτες, πανέμορφες παραλίες, με καταγάλανα νερά και χρυσαφένιες αμμουδιές, όπου μπορεί κανείς ν’ απολαύσει κάθε είδους θαλάσσιο σπορ.
Εκτός, όμως, από τη θαλάσσια ομορφιά το νησί διαθέτει κι ένα βουνό, που η μορφολογία του δεν έχει να ζηλέψει και πολλά από τα μεγάλα βουνά της ηπειρωτικής Ελλάδας, κι ας μην φτάνει το ύψος
τους. Το Υψάριο, ή Ψαριό για τους ντόπιους, υψώνεται μόλις 1206 μέτρα από τη και θάλασσα, αλλά διαθέτει απότομες ορθοπλαγιές, μεγάλες και βαθιές χαράδρες, βράχινες κόψεις, και καταπληκτικά μπαλκόνια θέας προς το Αιγαίο, τα οποία, σε συνδυασμό με τα πολλά μονοπάτια, το καθιστούν ένα πραγματικό πεζοπορικό παράδεισο, για τους επίδοξους ορειβάτες.
Το πιο γνωστό μονοπάτι είναι αυτό που σ’ ανεβάζει στην ψηλότερη κορυφή, από το χωριό της Ποταμιάς. Για όσους, όμως, δεν αρκούνται στα εύκολα κι επιζητούν περισσότερη δράση κι έντονες συγκινήσεις, προτείνουμε την κυκλική διάσχιση της βόρειας κορυφογραμμής του Υψάριου. Πρόκειται για μία καθαρά ορειβατική διαδρομή, αφού, εκτός από το μεγάλο μήκος της, συμπεριλαμβάνει κι ένα μικρό αναρριχητικό τμήμα.
Η διαδρομή ξεκινάει από τις θερινές κατασκηνώσεις της Πρόνοιας, 2 χιλιόμετρα έξω από την Ποταμιά. Ακολουθούμε το χωματόδρομο που υπάρχει πάνω από τις κατασκηνώσεις, προς τα αριστερά, (νότια), και μετά από 800 περίπου μέτρα στρίβουμε δεξιά, σε ανηφορικό κατεστραμμένο χωματόδρομο, ο οποίος μετατρέπεται γρήγορα σε μονοπάτι, με κόκκινη σήμανση στα δέντρα και τις πέτρες. Ακολουθώντας τον παλιό τσιμενταύλακα κάτω από τα πλατάνια, κι αφού περάσουμε το ρέμα, αρχίζουμε ν’ ανηφορίζουμε το φαρδύ πια κι ευδιάκριτο μονοπάτι, που θα μας οδηγήσει στη ράχη του Θεολογήτικου Προφήτη Ηλία. Η διαδρομή είναι από τις ομορφότερες του νησιού. Το μονοπάτι, σοφά μελετημένο και κατασκευασμένο από τους παλιούς, κερδίζει εύκολα ύψος, με 32 συνολικά συνεχείς, διαδοχικές φουρκέτες, γι’ αυτό και οι ντόπιοι το ονομάζουν «Καγκέλια».
Καθώς ψηλώνουμε αρχίζουν να διακρίνονται από πάνω μας οι βράχινες κι απότομες πλαγιές του βουνού, ενώ σε αρκετά σημεία η πανοραμική θέα προς τον Όρμο της Ποταμιάς και την Χρυσή Ακτή μας προτρέπει σε συνεχείς στάσεις, ώστε να μπορέσουμε να την απολαύσουμε.
Τελικά, μετά από περίπου 2 ώρες, καταλήγουμε στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, σε υψόμετρο 700 μέτρων. Από εδώ προσεγγίζουμε εύκολα τη βάση της χαρακτηριστικής κόψης του Θεολόγου, για να ξεκινήσει και το πρώτο κομμάτι της αναρρίχησης. Οι έμπειροι ορειβάτες δεν θα δυσκολευτούν, αφού ένα μόνο σημείο του παρουσιάζει κάποια δυσκολία, σ’ ένα εκτεθειμένο πέρασμα 3ου βαθμού. Ωστόσο, η διαδρομή είναι ασφαλισμένη στα σημεία που απαιτούν τη μεγαλύτερη προσοχή, και για όσους επιλέγουν να παίρνουν όλα τα μέτρα ασφαλείας. Η κόψη, μετά το πρώτο απότομο τμήμα, γλυκαίνει και περπατιέται εύκολα, οδηγώντας στο δεύτερο, μικρότερο κομμάτι της αναρρίχησης, που θα μας φέρει πάνω στην κορυφογραμμή του βουνού. Η συνολική ανάβαση της κόψης διαρκεί λιγότερο από 1 ώρα.
Αφού βγούμε στην κορυφογραμμή, στο βάθος διακρίνουμε την κορυφή του Υψάριου προς την οποία και κατευθυνόμαστε. Το τοπίο εδώ παρουσιάζει μια άγρια ομορφιά, με το έδαφος στο σύνολό του ν’ αποτελείται από βράχια. Ανάμεσά τους ξεπροβάλουν πεύκα στραβωμένα στην κυριολεξία από τους ισχυρούς ανέμους. Πολλά, στέκονται καμένα από τους κεραυνούς, που όπως είναι φανερό, πέφτουν συχνά σ’ ολόκληρη την περιοχή. Αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι η απότομη ορθοπλαγιά, αποτελούμενη από συμπαγή βράχο, που δημιουργεί κάθετο τοίχο προς τη μεριά της θάλασσας, ενώ η άπλετη θέα δίνει την εντύπωση πως βρίσκεσαι πιο ψηλά, απ’ όσο στην πραγματικότητα είσαι.
Αφού διασχίσουμε την περιοχή του Καμένου Βράχου, με την ομώνυμη κορυφή, φτάνουμε σε μικρό διάσελο, κάτω από το Υψάριο, έχοντας μπροστά μας τα χαρακτηριστικά κάθετα βράχια της κορυφής. Από εδώ τραβερσάρουμε την πλαγιά από τα αριστερά και, χωρίς ν’ ακολουθούμε κάποιο εμφανές μονοπάτι, ξεκινάμε ν’ ανεβαίνουμε τα τελευταία 100 μέτρα του βουνού, μέχρι την κορυφή.
Η κορυφή χαρίζει απεριόριστη θέα προς όλα τα σημεία του ορίζοντα, αν και η φυσική εικόνα της έχει τραυματιστεί ανεπανόρθωτα από την τεράστια τσιμεντένια βάση, που κατασκευάστηκε για τη στήριξη ενός ραντάρ, την τοποθέτηση του οποίου, μετά από πολύμηνο αγώνα, απέτρεψαν τελικά οι κάτοικοι του νησιού.
Από την κορυφή κατηφορίζουμε το διαμορφωμένο μονοπάτι, που μας οδηγεί σύντομα στο πλάτωμα «Κούκλα» και στο Καταφύγιο «Γιάννης Παναγιώτου», του Θάσιου Ορειβατικού Συλλόγου. Ένα καταφύγιο πραγματικό στολίδι, μικρό, λιτό και φιλόξενο, που διαθέτει όλα τα απαραίτητα για τον κουρασμένο πεζοπόρο. Εδώ μπορούμε να προμηθευτούμε και πόσιμο νερό. Αν η βρύση του δεν τρέχει, θα βρούμε νερό στην πηγή, πάνω στο χωματόδρομο, 500 μέτρα από το καταφύγιο. Από την αρχή της διαδρομής μέχρι εδώ, απαιτούνται περίπου 6 ώρες.
Από αυτό το σημείο μπορεί κανείς να κατευθυνθεί προς την κορυφή του Προφήτη Ηλία, συνεχίζοντας έτσι, τη διάσχιση, μέχρι και τον Λιμένα, την πρωτεύουσα του νησιού.
Για να επιστρέψουμε στην Ποταμιά ακολουθούμε το κεντρικό μονοπάτι που κατηφορίζει προς το χωριό, στο οποίο και φτάνουμε μετά από 2,5 ώρες, έχοντας ολοκληρώσει μια μεγάλη κυκλική πορεία.

[nkroup]

Στείλε τη διαδρομή για δημοσίευση

[thanasis daskaloudis]

Το έχω υπόψη μου Νίκο. Απλά είχα έναν ενδοιασμό αν πρέπει να μπει γιατί έχει και λίγο αναρρίχηση. Θα την ετοιμάσω. Ήδη έστειλα του Όρβηλου.

[Μήτρου Τάκης]

Πολύ όμορφη διαδρομή, και εντυποσιακεσ φωτ. Παράκαμψη του εκτεθειμένου δεν υπαρχή ή τέλος πάντων είναι όσο ζόρικο φαίνεται;
Γι τα καταφυγια τι να πω.

[nektaman]

είναι τόσο απότομο το εκτεθειμένο ή δεν βοηθάει η γωνία λήψης ??....

"φοβερές" εικόνες πάντως, μπράβο σας, συνεχίστε να ανεβάζετε τέτοια ωραία,...keep walking

[thanasis daskaloudis]

είναι τόσο απότομο το εκτεθειμένο ή δεν βοηθάει η γωνία λήψης ??....

Όχι δεν είναι τόσο απότομο. Σε ψαρώνει στην αρχή όταν το βλέπεις αλλά ανεβαίνεται εύκολα. Αρκεί να μην έχεις υψοφοβία, γιατί είναι απλά εκτεθειμένο. Έχουμε ανεβάσει πολλούς αρχάριους με τον ΕΟΣ Καβάλας αλλά πάντοτε ασφαλισμένους για μην έχουμε κανένα απρόοπτο. Δεν κόλλησε ποτέ κανένας.
Πάντως είναι καταπληκτική διαδρομή που σου δίνει την εντύπωση ότι είσαι σε πολύ μεγαλύτερο βουνό. Παράκαμψη δυστυχώς δεν υπάρχει Τάκη.

Περισσότερες φωτογραφίες και από το κομμάτι της αναρρίχησης υπάρχουν εδώ:
http://www.eoskavalas.gr/drastiriotites ... sario.html

[geobat]

Eξαιρετικό.Εντυπωσιάστηκα.Ψήθηκα κιόλας.

Αν το βάλετε φέτος στο πρόγραμμα, ρίξε μια ανάρτηση.