Τον Γενάρη του 2012, επιχειρήσαμε αλλά λόγω του παρά πολύ χιονιού φτάσαμε μέχρι το 1 λιβάδι του Γομαρόσταλου σε 4,5 ώρες. Η διαδρομή αυτή μπήκε στα σχέδια μας για ολοκλήρωσή της και έγινε στις 18-5-2013. Η γρηγορότερη διαδρομή για το οροπέδιο των μουσών αλλά πολύ απαιτητική, μιας και το τελευταίο κομμάτι της, τα 100μ της υψομετρικής διαφοράς, θέλει αναρρίχηση. Την υψομετρική διαφορά των 1500μ. περίπου την καλύψαμε σε 5,5 ώρες.
Η διαδρομή ξεκινά από το παρκινγκ στα Πριόνια, ακριβώς απέναντι από το γεφυράκι του Ενιπέα. Η πινακίδα, στην αρχή και τα μπλε σημάδια στα δέντρα σε καθοδηγούν για το 1 λιβάδι του γομαρόσταλου. Ακολουθώντας το κοφτό μονοπάτι, περίπου στα 1400μ., φτάσαμε στο 1 λιβάδι (1760μ.) μετά από 2 ώρες. Απέναντι ψηλά, ο Πάγος και ο Καλόγερος, λίγο πιο αριστερά τους ο Σημαιοφόρος κρύβει το Λιβαδάκι. Πιο δεξιά τους οι κορυφές της Μεταμόρφωσης, το Κεραμίδι και η Χονδρομεσοράχη κρατούν ακόμη τις χιονούρες των για να σε δυσκολέψουν. Το καταφύγιο του Ζολώτα, πιο κάτω από τα Ζωνάρια με τα χιόνια και τις χιονοστιβάδες τους δεν έγιναν βατά ακόμη. Πάνω από τα Ζωνάρια, τα παλάτια των θεών λάμπουν στις ηλιαχτίδες, το Στεφάνι, πίσω του ο Μύτικας με τα μυτίκια του και πιο πίσω η Κακόσκαλα.
Ρουφώντας το καθαρό αέρα, αποκοιμίζοντας στις μνήμες μας τις εικόνες των κορυφών ξεκινάμε για τα ψηλότερα λιβάδια. Ακολουθώντας τα σημάδια, είτε στις πέτρες είτε στα δέντρα βγαίνεις στο 2 λιβάδι (2000μ.) σε 1 ώρα περίπου. Ανάσα και ξεκίνημα για το 3 λιβάδι, στα 2100μ σε 10 λεπτά. Στάση για φωτογραφίες από τη νέα οπτική. Ο θρόνος των θεών από πάνω σου, με το Στεφάνι και το λούκι του Μύτικα γεμάτο χιόνι. Πιο κάτω τα Ζωνάρια κρατούν ακόμη πολύ χιόνι και δεν σου επιτρέπουν να δεις το μονοπάτι τους αλλά ούτε το κοφτό, ενώ στη Χονδρομεσοράχη φαίνεται καθαρά το μονοπάτι. Πιο πέρα οι Σταυραϊτιές μέσα στην γούρνα τους έχουν αρκετό χιόνι, το Κεραμίδι δεσπόζει στην άκρη της χαράδρας κάτω από την κορυφή του Α. Αντωνίου και πιο αριστερά του οι δίδυμες κορυφές της Μεταμόρφωσης, με τον Καλόγερο και τον Πάγο να ολοκληρώνουν το σκηνικό της νοτιανατολικής πλευράς του Ολύμπου. Από την βοριανατολική πλευρά, το ρέμα Γκαβού με κόψεις που σου κόβουν την ανάσα και αφιλόξενο για τους ορειβάτες ξεκινά από το πέρασμα του Γιόσου, τον Λαιμό και την δυτική πλευρά των Σκούρτα και του Ανάθεμα για να καταλήξει στον Ενιπέα.
Ο ήλιος σε καίει το λαιμό και την πλάτη, όταν δεν φυσά κρύος αέρας από τα ψηλά, έχεις πιάσει το αλπικό πεδίο. Σε 1 ώρα περίπου με υψόμετρο 2450μ. φτάνεις στο σημείο που χρειάζεται αναρρίχηση. Αναδιοργάνωση για τα τελευταία 100μ., που απαιτούν πολύ προσοχή για τον κοινό ορειβάτη. Μετά από 45 λεπτά και με την αδρεναλίνη στα ύψη αντικρίζεις το οροπέδιο με τα καταφύγια, το Στεφάνι να δεσπόζει, την Τούμπα και τον Π. Ηλία να σε υποδέχονται μεγαλοπρεπή και αγέρωχα. Τα κολονάκια στο μονοπάτι, από το πέρασμα του Γιόσου, είναι μισοθαμένα στο χιόνι. Γραμμή για τους κούκους στην άκρη του γκρεμού, εκεί που δέχεσαι την θεϊκή ένεργεια των ολύμπιων θεών. Απαγκιάζοντας στους ψηλούς κούκους, πήραμε το μεσημεριανό φαγητό και ύπνο αλλά και την θετική ενέργεια που μας έστειλε ο Ζεύς, λίγο πιο δίπλα μας, από το Στεφάνι.
Αγαλλιάζει η ψυχή σου εδώ πάνω, νιώθεις σαν ημίθεος αν όχι θεός, δεν θέλουμε να φύγουμε. Έλα, όμως που κάτω μας περιμένουν τα καθημερινά μας προβλήματα, δύσκολα στην συγκεκριμένη εποχή. Με βαριά καρδιά ξεκινήσαμε για την κατάβαση, ζητήσαμε το κατευόδιο τους, οι οποίοι απλόχερα μας το έδωσαν, δεν θέλαμε να αποχωριστούμε από τους θεούς..
Φωτο..