Χειμερινή ανάβαση στον Άθω

[yannisdelta]

Την δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων με τον φίλο και πρόσφατα συνφορουμίτη Νίκο, πήραμε από την Ουρανούπολη το ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ για την Δάφνη. Στις 12.00 έφτασε στη πολύβουη Δάφνη και στις 12.30 έφευγε το ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ για την Σιμωνόπετρα που ήταν η αφετηρία της διαδρομής μας. Το σχέδιο για την πρώτη μέρα έλεγε ξεκίνημα από τον αρσανά (λιμάνι) της Σιμωνόπετρας, πέρασμα από τη μονή Γρηγορίου και διανυκτέρευση στη μονή Διονυσίου.
Από τον αρσανά λοιπόν της Σιμωνόπετρας ανηφορίσαμε το καλντερίμι και σε 15΄ φτάσαμε σε διασταύρωση για τα 2 μοναστήρια, με κιόσκι και βρύση. Αριστερά για Σιμωνόπετρα και δεξιά για Γρηγορίου. Κατηφορίσαμε δεξιά μέσα από κατάφορτες κουμαριές που έκαναν το κατέβασμα πιο απολαυστικό και μας έκαναν να ξεχνάμε την αφόρητη ζέστη. Χριστούγεννα με το ισοθερμικό κι ο ιδρώτας κυλούσε ακατάσχετος. Σε κάποια στιγμή φάνηκε κι η δυτική πλευρά του Άθου και μας απογοήτευσε, αφού τα χιόνια ήταν ελάχιστα, σχεδόν ανύπαρκτα. Αφού κατεβήκαμε στο ρέμα και το περάσαμε, ανηφορίσαμε πάλι μέχρι τα 100μ πριν κατεβούμε τελικά στη μονή Γρηγορίου σε 1 ώρα από το ξεκίνημα μας. Στάση για φωτογραφίες και σύντομη επίσκεψη και φεύγουμε από τα σκαλάκια προς το πάνω μέρος της μονής. Το μονοπάτι ανηφορίζει μέχρι τα 120μ και μετά κατεβαίνει σε ρέμα με τσιμεντένιο γεφυράκι. Μετά ανηφορίζει πάλι μέχρι τα 200μ περίπου πριν κατέβει στον υπερσύχρονο αρσανά της μονής Γρηγορίου σε 1 ώρα από τη μονή Γρηγορίου. Τακτοποίηση σε δίκλινο δωμάτιο και φαγητό μια άθλια ανήλαδη ριζόσουπα (ευτυχώς έχουμε τις προμήθειες μας).

[yannisdelta]

Η δεύτερη μέρα είχε στο πρόγραμμα πέρασμα από τη μονή Παύλου, τη σκήτη της Αγ. Άννας και κατάλυση στο εκκλησάκι-καταφύγιο της Παναγίας κάτω από τον Άθω.
Πριν τις 8.00 ξεκινήσαμε από το μονοπάτι δίπλα στο νεκροταφείο της μονής Διονυσίου και με μερικά σκαμπανεβάσματα σε 20΄ βγήκαμε στη παραλία με τον ερειπωμένο πύργο της μονής Παύλου. Από το δρόμο πια σε 10΄ φτάσαμε στη διασταύρωση προς Νέα Σκήτη και Αγ. Άννα και αφήσαμε τα σακίδια μας. Σε άλλα 10΄ ξεφόρτωτοι πια φτάσαμε και στη μονή Παύλου. Φωτογραφίες και εκεί, αλλά κανένας πουθενά για το κερασματάκι. Φύγαμε στα γρήγορα για τα πράγματά μας και πιάσαμε την ανηφόρα. Το μονοπάτι καλοπατημένο με γλυκιά κλίση σε 20΄ μας έβγαλε στα πρώτα κελιά και στη διασταύρωση για το Κυριακό (κεντρική εκκλησία) της Νέας Σκήτης. Τα μονοπάτι γίνεται τσιμεντένια σκαλιά για αρκετή ώρα πριν ξαναγίνει μονοπάτι. Όσο ανεβαίνουμε ψηλότερα η θέα προς τα παράλια γίνεται επιβλητική. Τα πρώτα μπάζα στο μονοπάτι μας προειδοποιούν οτι φτάνουμε στη σκήτη της Αγ. Άννας, 40΄ μετά τη Νέα Σκήτη και είμαστε στα 260μ. Στο Κυριακό πέρνουμε το λουκουμάκι με το τσίπουρο κι ο γέροντας μας συμβουλεύει να πάρουμε νερό, γιατί η βρύση στο Σταυρό δεν θα τρέχει. Μετά από τον ανεφοδιασμό μας ξεκινάμε τα ανηφορικά σκαλοπάτια που μας οδήγησαν προς τη ρεματιά. Για πολύ ώρα το μονοπάτι κινείται δίπλα στη ρεματιά, κερδίζοντας συνεχώς ύψος, σε 35΄φτάσαμε σε διασταύρωση προς πηγάδι στα 150μ. Το μονοπάτι ανηφορίζει για άλλα 20΄ έντονα μέχρι να βγούμε σε μπαλκόνι με σταυρό και εκπληκτική θέα στα παράλια. Ο καλός καιρός και σήμερα παρά την αφύσικη ζέστη, μας αποζημιώνει με τη φοβερή θέα. Η διαδρομή γίνεται πια σχεδόν επίπεδη και σε 15΄ βγήκαμε στο Σταυρό (διασταύρωση πολλών μονοπατιών) στα 750μ. Τελικά η βρύση έτρεχε και άδικα κουβαλούσαμε το νερό αλλά χαλάλι του. Από εκεί πήραμε το μονοπάτι που ανηφορίζει στην αρχή σε τοπίο με χαμηλή βλάστηση και αργότερα σε καστανιές, έλατα και κέδρους. Όταν μετά από καμιά ώρα μπήκαμε προς τη ρεματιά, φάνηκε κι ο Άθως, που από αυτή τη μεριά τα χιόνια ήταν περισσότερα. Τελικά σε 2 ώρες από το Σταυρό φτάσαμε στη Παναγία. Στο προθάλαμο της εκκλησίας υπάρχει πηγάδι με όχι και τόσο καθαρό νερό και τζάκι (χωρίς ξύλα). Στο διπλανό κοιτώνα υπάρχουν 11 κρεβάτια με στρώματα. Για να περάσει η ώρα βγήκαμε τριγύρω και μαζέψαμε λίγα κλαδιά, κόβωντας τα με το πριονάκι του ελβετικού σουγιά και με αυτά και κάποια ξερόχορτα ανάψαμε για κανένα 2ώρο μια φωτίτσα συντροφιά. Η στιγμή του δειλινού ήταν μαγική, από τη μια ο ήλιος βυθιζόταν στη δύση μέσα σε απίστευτα χρώματα και από την άλλη ξεπρόβαλε η πανσέληνος.

[yannisdelta]

Μερικές φωτό ακόμα από τη δεύτερη μέρα

[lekat]

εκείνον τον Γιάννη, τον Δημητράκη, τον συναντήσατε πουθενά;

[Μήτρου Τάκης]

Γιάννη αν κρίνω από της υπέροχες φωτογραφίες ο καιρός ήταν ΤΖΑΚΠΟΤ.
Για τον θάλαμο στην Παναγιά, γνωρίζεις αν ο κυρίως θάλαμος, αυτός με τις κουκέτες, είναι απελευθερωμένος μόνιμα από τούς εργάτες και δεν υπαρχει πλέον πρόβλημα ή είναι μόνο για τον χειμώνα που σταμάτησαν οι εργασίες;
Στην κορυφή ανεβήκατε; Τι γίνετε εκεί πάνω;
Κανε μια αναφορά για ότι γνωρίζεις στο συγκεκριμένο θέμα
Καλή χρονιά Πάντα τετοια

[yannisdelta]

Η τρίτη μέρα προβλεπόταν λίγο μεγάλη. Ανάβαση στη κορυφή και επιστροφή στο Σταυρό. Από εκεί πορεία προς τη μονή Μεγίστης Λαύρας με ενδιάμεση επίσκεψη στη ρουμάνικη Σκήτη.
Έτσι το πολύ πρωινό ξύπνημα επιβεβλημένο. στις 7.00 φορώντας τα κραμπόν μας ανηφορίζαμε ήδη πάνω από την Παναγία. Το χιόνι λίγο αλλά σκληρό, ότι έπρεπε για να κινούμαστε γρήγορα. Που και που βρίσκαμε το ίχνος του καλοκαιρινού μονοπατιού, αλλά το σκληρό χιόνι μας επέτρεπε να κάνουμε μικρότερες τραβέρσες. Όταν φτάσαμε ψηλά στα τελευταία 2 μοναχικά δέντρα, αποφασίσαμε να πιάσουμε την αριστερή ράχη κι από εκεί να βγούμε στη κορυφογραμμή. Κανονικά το μονοπάτι κινείται στη δεξιά ράχη κι ανεβαίνει στη κορυφή από δεξιά. Ο ήλιος είχε πια βγει και τα σύννεφα που είχαν συσσωρευτεί στα 700μ πάνω από τη θάλασσα σου έδιναν την εντύπωση οτι είσαι πολύ ψηλότερα. Όταν βγήκαμε και στη κορυφογραμμή είδαμε και τη ξακουστή πυραμίδα του Άθου, όχι πια στη θάλασσα αλλά πάνω στα σύννεφα. Μαγικό!!!
Σε 1,5 ώρα είμασταν στη κορυφή, που φυσούσε αρκετά. Βρήκαμε καταφύγιο στη μισοτελειωμένη εκκλησία-έκτρωμα που έχει χαλάσει τη φυσική ομορφιά του βουνού, με τις τεράστιες εκσκαφές και τα σίδερα της στέγης που κρέμονται. Τι όμορφο που ήταν εκείνο το μικρό ταπεινό εκκλησάκι παλιότερα. Η ανθρώπινη μεγαλομανία είναι πραγματικά καταστρεπτική.
Γρήγορη κατάβαση από τη κλασσική αυτή τη φορά διαδρομή, φόρτωμα των πραγμάτων και κατάβαση στο Σταυρό. Το νερό μας είχε τελειώσει και προσμέναμε με λαχτάρα το νερό του Σταυρού. Ω του θαύματος όμως η βρύση δεν έτρεχε πια !! Μάλλον οι αμαρτωλές σκέψεις μας την στέρεψαν. Από εκεί πήραμε το μονοπάτι προς Κερασιά και σε 10΄ φτάσαμε στη διασταύρωση. Συνεχίσαμε και σε άλλα 15΄ συναντήσαμε την επόμενη διασταύρωση για τη Κερασιά. Εδώ αν κατέβει κάποιος υπάρχει και πηγή στα 5΄. Εμείς συνεχίσαμε και σε 30΄ φτάσαμε σε πηγή. Το μονοπάτι κινείται σε δάσος οξιάς που τα καφετιά χρώματα των πεσμένων φύλλων σε συνδυασμό με την ελαφριά ομίχλη σε μετέφεραν σε έναν εξωπραγματικό κόσμο. Μετά την πηγή περάσαμε τη ρεματιά, που κατεβαίνει από τον Άθω και σε εποχές με πολύ χιόνι κατεβάζει χιονοστιβάδες, που έχουν αφήσει τα ίχνη τους στο τοπίο. Η διαδρομή συνεχίζει κατηφορικά πλέον κα σε 20΄ φτάσαμε στη πρώτη διασταύρωση για τον Αγ. Νείλο και σε άλλα 30΄ στη δεύτερη. Μια μικρή ανάβαση 2 λεπτών μας έβγαλε στο σέλωμα και στη διασταύρωση για Λαύρα αριστερά και ρουμάνικη Σκήτη δεξιά. Πήγαμε δεξιά και σε 20΄ φτάσαμε στη Σκήτη Τιμίου Προδρόμου όπως επίσημα λέγεται. Ευτυχώς πέσαμε στην ώρα της τράπεζας. Το φαγητό, αρκετή σούπα λαχανικών, μελιτζανοσαλάτα και φρέσκα λαχανικά, ήταν ότι έπρεπε. Στη συνέχεια ξενάγηση στην εκκλησία και κέρασμα λουκουμάκι και τσιπουράκι. Φεύγοντας μετά από πολύ ώρα χορτασμένοι σκεφτόμασταν πως θα βγάλουμε τα 4χλμ του ανιαρού δρόμου ως τη μονή της Μεγίστης Λαύρας, αλλά είπαμε τους καλούς ανθρώπους των βουνών πάντα τους ευνοεί η τύχη. Ένα αγροτικό με ρουμάνους μοναχούς που περνούσε μας πήρε και σε χρόνο ρεκόρ καλύψαμε την απόσταση. Εκτός όμως από τον ανιαρό δρόμο που γλυτώσαμε πέσαμε και στη τράπεζα της μονής. Καλομαγειρεμένοι γίγαντες με λαχανοσαλάτα κι αγιορίτικο κρασί. Έτσι μέσα σε 1,5 ώρα πετύχαμε 2 τράπεζες κι ο καλός θεούλης μας αντάμειψε με το παραπάνω για την ανάβασή μας στον Άθω.

[Μήτρου Τάκης]

Το νερό μας είχε τελειώσει και προσμέναμε με λαχτάρα το νερό του Σταυρού. Ω του θαύματος όμως η βρύση δεν έτρεχε πια !!

Το θαύμα λέγετε "τζιφάρι".
Επειδή η βρύση παίρνει νερό από αγωγό μεγαλύτερης διαμέτρου, που κατεβαίνει χαμηλότερα, δημιουργεί καινό που αδειάζει τον σωλήνα, για τον λόγο αυτό και όταν ανοίξεις την βρύση δεν ερχεται αμέσως νερό αλλα μπορεί να περιμένεις και 10 λεπτά.
Τα λέω αυτά όχι για να κάνω τον έξυπνο αλλα γιατί την πάτησα και μάλιστα με πολύ μεγάλη ζέστη.
Οπότε στην Βρύση στον Σταυρό την ανοίγουμε και περιμένουμε κάνοντας και δυο τσιγάρα και οπωσδήποτε όταν φύγουμε την κλείνουμε.

[yannisdelta]

Η τέταρτη μέρα προέβλεπε μεταφορά με ταξί ως τον αρσανά της Καρακάλου κι από εκεί πέρασμα από μονές Καρακάλου, Φιλοθέου, Σκήτη Ιβήρων, μονή Ιβήρων και κατάληξη στις Καριές για διανυκτέρευση στη μονή Κουτλουμουσίου.
Τα πράγματα όμως ξεκίνησαν στραβά. Ο καιρός όπως υπήρχε πρόβλεψη είχε αγριέψει. Ξυπνήσαμε με δυνατό αέρα και καταρρακτώδη βροχή. Το ηθικό μας στα τάρταρα, αλλά η ελπίδα ζωντανή. Εγώ σκεπτόμουν να το κάνω έστω και με βροχή, ενώ ο Νίκος με τίποτα. Στις 8.30 ήρθε το λεωφορειάκι-ταξί και με άλλους 3 που θα μοιραζόμασταν το κόμιστρο (70€) ξεκινήσαμε. Στη 1 ώρα που έκανε να μας πάει μέχρι τον αρσανά της Καρακάλου, η βροχή σταδιακά έκοβε και τελικά στα μάτησε εντελώς παρά τις προβλέψεις για συνεχή βροχή όλη την ημέρα. Έτσι ξεκινήσαμε και οι δύο κι από το παλιό καλντερίμι που ξεκινά απέναντι από τον Πύργο του αρσανά σε 20΄ ανεβήκαμε στη μονή. Τσιπουράκι καφεδάκι και λουκουμάκι για να πάρουμε δυνάμεις και συνεχίζουμε από ωραίο καλντερίμι απέναντι από τη πύλη. Η διαδρομή περνά μέσα από ωραίο δάσος και σε 25΄ βγήκαμε στο τέλος κάποιου δρόμου που τον ακολουθήσαμε. σε 10΄ βγήκαμε στο κεντρικό δρόμο και σε 10΄ προς τα αριστερά φτάσαμε στη Μονή Φιλοθέου. Εδώ τα πράγματα ήταν μιο ερημικά και η αναμονή μας στο αρχονταρίκι, μόνο μας ζέστανε. Στο μεταξύ μάθαμε και τα κακά μαντάτα. Λόγω των ισχυρών ανέμων υπάρχει απαγορευτικό για σήμερα και μάλλον για αύριο. Σκούρα σύννεφα μαζεύονται πάνω από την αυριανή αναχώρησή μας. Εγώ αισιοδοξώ, αλλά ο Νίκος αγχώνεται γιατί πρέπει να φύγει οπωσδήποτε. Χωρίς κέρασμα φεύγουμε από τη Φιλοθέου και απέναντι από τη πύλη ξεκινά το καλντερίμι που σε 5΄μας κατέβασε σε ωραίο ρέμα που το περάσαμε από μεγάλο ξυλογέφυρο. Συνεχίσαμε λίγο ανηφορικά και σε 20΄ βγήκαμε σε δρόμο που τον ακολουθήσαμε αριστερά όπως έδειχνε η ταμπελίτσα για Καρυές. Μετά από 40΄κι αφού περάσαμε αγνοώντας διάφορες διασταυρώσεις βγήκαμε στο κεντρικό δρόμο. Τον ακολουθήσαμε αριστερά ανηφορικά και σε 15΄ πήραμε τη διασταύρωση δεξιά για να μας κατεβάσει σε 10΄ στο ερημικό Κυριακό της Σκήτης Ιβήρων. Εδώ μπορούσαμε να έρθουμε αν στόν κεντρικό δρόμο πηγαίναμε δεξιά κατηφορικά. Κάτω από το Κυριακό ξεκινά πολύ καλό καλντερίμι, σε 5΄ βγαίνει σε δρόμο που το έχει καταστρέψει, αλλά σε 50μ προσέχουμε στα αριστερά γιατί συνεχίζει το καλντερίμι χωρίς να υπάρχει κάποιοα σήμανση. Έτσι σε 10΄ κατεβήκαμε στο περίβολο της μονής Ιβήρων κι ακολουθώντας το μονοπάτι αριστερά φτάσαμε στη Μονή Ιβήρων σε 1,5 ώρα από τη Φιλοθέου. Ζεστό τσαγάκι και κέράσματα στο αρχονταρίκι, πριν πάρουμε το ανηφορικό καλντερίμι που φεύγει απέναντι από τη πύλη. Το καλντερίμι είναι πολύ φαρδύ στην αρχή, κάτι που σίγουρα μαρτυρά τη σπουδαιότητά του. Σε 10΄ συναντήσαμε δρόμο και τον διασχίσαμε και σε άλλα 15΄ κατεβήκαμε στο ρέμα και το περάσαμε από πολύ όμορφο πετρογέφυρο. Λίγο παραπάνω υπάρχει και κιόσκι με βρυσούλα, ενώ η διαδρομή συνεχίζει για λίγο ανηφορικά, πριν κατέβει πάλι στο ρέμα σε άλλα 20΄.Το περάσαμε πάλι από ένα μικρότερο πετρογέφυρο και ανηφορίσαμε. Σε λίγο συναντήσαμε και διασταύρωση για τα κελιά της Παναγούδας, ενώ στην απέναντι πλαγιά άρχισαν να φαίνονται τα κελιά της Σκήτης Κουτλουμουσίου. Σε 10΄ περάσαμε πάλι το ρέμα, αλλά το νερό είναι πια λιγοστό και το περνάς από πέτρα σε πέτρα, ενώ σε άλλα 10΄ βγήκαμε σε τσιμεντόδρομο που αριστερά σε 5΄ μας έβγαλαν στη Μονή Κουτλουμουσίου. Μέχρι αυτή τη στιγμή δεν είχε πέσει ψιχάλα, ενώ ο αέρας έχει πέσει αισθητά. Η αγωνία για αύριο είναι μεγάλη, αλλά τουλάχιστον εγώ είμαι αισιόδοξος.

[yannisdelta]

Το πρόγραμμα για σήμερα έλεγε μετάβαση στην άλλη πλευρά της χερσονήσου με πέρασμα από μονές Ξηροποτάμου, Παντελεήμονος (ρώσικο), Ξενοφώντος και αναχώρηση από το λιμάνι της Δοχειαρίου.
Αναχωρούμε από τη μονή Κουτλουμουσίου και σε 10΄ φτάσαμε στις Καριές και επισκεφθήκαμε το φούρνο για το πρωινό μας. Αφού λύσαμε όλες μας τις απορίες για τα θέματα του όρους στη συζήτηση με το φούρναρη, κι αφού μας κάλεσε και στη πορεία στην Αθήνα μέσα στο Γενάρη για να μην λειτουργήσει το χρυσωρυχείο στη Χαλκιδική, ξεκινήσαμε από το καλντερίμι απέναντι από το φούρνο. σε λίγο το καλντερίμι γίνεται δρόμος, αλλά τα υπολείματά του είναι εμφανή. Σε 30΄ φτάσαμε στο Σταυρό - διασταύρωση πολλών κομβικών δρόμων, κι ακολουθήσαμε το δρόμο που κατηφορίζει προς τη Δάφνη. Σε 100μ στ' αριστερά μας αρχίζει να αχνοφαίνεται το παλιό καλντερίμι, που είναι πια αχρησιμοποίητο. Μπήκαμε και το ακολουθήσαμε. Τα φύλλα το έχουν σκεπάσει εντελώς, αλλά που και που φαίνονται οι πέτρες του. σε 10΄ μας κατέβασε στο Ξεροπόταμο, όπου υπάρχει και πέτρινο ορόσημο της μονής Ξηροποτάμου και συνεχίζει ανηφορικά για να μας ξαναβγάλει σε 5΄ στο δρόμο. Από εκεί και για τα επόμενα 40΄ βαδίζαμε στον άχαρο δρόμο προς τη Δάφνη. Όταν πια φάνηκε η θάλασσα κι ο δρόμος κάνει μερικές στροφές φύγαμε σε δρομάκι δεξιά, όπου υτπάρχει και μεγάλη τσιμεντοδεξαμενή. Από εκεί ένας τρακτερόδρομος κατεβάζει σε 10΄ στη μονή Ξηροποτάμου. Ο καιρός έχει βελτιωθεί αλλά το απαγορευτικό ισχύει. Αφού καθίσαμε αρκετά στη μονή, μάθαμε οτι το πλοίο θα ξεκινούσε από την Ουρανούπολη αλλά αργότερα. Ανακούφιση αλλά αποφασίσαμε να μην προκαλέσουμε τη τύχη μας και να πάμε να το πάρουμε από τη Δάφνη κι όχι από τη μονή Δοχειαρίου που είχαμε προγραμματίσει. Έτσι πήραμε το καλντερίμι που ξεκινά πίσω από το νεκροταφείο της μονής και σε 20΄ μας έβγαλε στο δρόμο προς τη Δάφνη, ακριβώς στη γέφυρα του Ξεροποτάμου. Σε άλλα 10΄ από το δρόμο και βρεθήκαμε στην ώρα μας στο λιμάνι.
Τελικά για άλλη μια φορά επιβεβαίωσα αυτό που πάντα πιστεύω: στο βουνό να είσαι αισιόδοξος και πάντα όλα θα σου έρθουν ευνοϊκά.
Εν κατακλείδι νομίζω ότι πέρα από τις ιδιαιτερότητες του το όρος είναι το ιδανικότερο μέρος για διασχίσεις στην Ελλάδα και για αυτό ήδη έχουν ετοιμαστεί τα σχέδια για την επόμενη επίσκεψη.

[yannisdelta]

εκείνον τον Γιάννη, τον Δημητράκη, τον συναντήσατε πουθενά;

Αερικό είναι βρε παιδί μου, δεν τον προλαβαίνεις.

[yannisdelta]

Γιάννη αν κρίνω από της υπέροχες φωτογραφίες ο καιρός ήταν ΤΖΑΚΠΟΤ.
Για τον θάλαμο στην Παναγιά, γνωρίζεις αν ο κυρίως θάλαμος, αυτός με τις κουκέτες, είναι απελευθερωμένος μόνιμα από τούς εργάτες και δεν υπαρχει πλέον πρόβλημα ή είναι μόνο για τον χειμώνα που σταμάτησαν οι εργασίες;
Στην κορυφή ανεβήκατε; Τι γίνετε εκεί πάνω;
Κανε μια αναφορά για ότι γνωρίζεις στο συγκεκριμένο θέμα
Καλή χρονιά Πάντα τετοια

Δεν ξέρω κάτι για τον κοιτώνα, αλλά υποθέτω οτι αφού δεν έχει τελειώσει η εκκλησία της κορυφής το καλοκαίρι πάλι εκεί θα είναι.

[yannisdelta]

Το θαύμα λέγετε "τζιφάρι".
Επειδή η βρύση παίρνει νερό από αγωγό μεγαλύτερης διαμέτρου, που κατεβαίνει χαμηλότερα, δημιουργεί καινό που αδειάζει τον σωλήνα, για τον λόγο αυτό και όταν ανοίξεις την βρύση δεν ερχεται αμέσως νερό αλλα μπορεί να περιμένεις και 10 λεπτά.
Τα λέω αυτά όχι για να κάνω τον έξυπνο αλλα γιατί την πάτησα και μάλιστα με πολύ μεγάλη ζέστη.
Οπότε στην Βρύση στον Σταυρό την ανοίγουμε και περιμένουμε κάνοντας και δυο τσιγάρα και οπωσδήποτε όταν φύγουμε την κλείνουμε.

Την αφήσαμε Τάκη μου να τρέξει, αλλά βαρεθήκαμε και είπαμε να συνεχίσουμε και να πάμε στην επόμενη μετά την Κερασιά.

[thanasis daskaloudis]

Οι φωτογραφίες της κορυφής είναι ποίημα. Μπράβο. Έχω 5 χρόνια να πάω στον Άθω. Μάλλον θα πρέπει να κάνω μία επίσκεψη να τον ξαναθυμηθώ.

[ahiako]

Πολύ καλές οι φωτο.

[capricorn]

μπραβο παιδια! φοβερη εξορμηση!φοβερες φωτο!

[nektaman]

μπράβο γιάννη, καταπληκτικό (όπως πάντα ) το φωτορεπορταζ, οι φωτο άπαιχτες με καλύτερη από όλες την νο 10,...ευχαριστούμε για το ταξίδεμα και ευχόμαστε και άλλα τέτοια...

[vaskos]

Καταρχήν φίλε συγχαρητήρια, φοβερή διαδρομή. Έχω μερικές απορίες.

Οι χρόνοι που γράφεις από το ένα σημείο στο άλλο, μου φαίνονται λίγο αισιόδοξοι, όπως για παράδειγμα από το κυριακό της Αγ.Άννας μέχρι τον Σταυρό αλλά και από το καταφύγιο της Παναγίας ξεκινώντας στις 7 το πρωί - που είναι νύχτα- ανέβηκες μέχρι πάνω που το έκανες σε 1,5 ώρα μετά κατέβηκες μέχρι τον Σταυρό και πήρες τον δρόμο προς την ρουμάνικη Σκήτη μέσα από το δάσος των κρύων νερών και προλάβατε και την τράπεζα της Μεγίστης Λαύρας (έστω και με αγροτικό).
Βέβαια θα μου πεις ότι από τον Σταυρό και μετά όλη η διαδρομή μέχρι την Μεγ.Λαύρα είναι κατηφορική.

Φίλε εντελώς καλοπροαίρετα σε ρωτάω. Σ'ευχαριστώ.

[yannisdelta]

Καταρχήν φίλε συγχαρητήρια, φοβερή διαδρομή. Έχω μερικές απορίες.

Οι χρόνοι που γράφεις από το ένα σημείο στο άλλο, μου φαίνονται λίγο αισιόδοξοι, όπως για παράδειγμα από το κυριακό της Αγ.Άννας μέχρι τον Σταυρό αλλά και από το καταφύγιο της Παναγίας ξεκινώντας στις 7 το πρωί - που είναι νύχτα- ανέβηκες μέχρι πάνω που το έκανες σε 1,5 ώρα μετά κατέβηκες μέχρι τον Σταυρό και πήρες τον δρόμο προς την ρουμάνικη Σκήτη μέσα από το δάσος των κρύων νερών και προλάβατε και την τράπεζα της Μεγίστης Λαύρας (έστω και με αγροτικό).
Βέβαια θα μου πεις ότι από τον Σταυρό και μετά όλη η διαδρομή μέχρι την Μεγ.Λαύρα είναι κατηφορική.

Φίλε εντελώς καλοπροαίρετα σε ρωτάω. Σ'ευχαριστώ.

Nαι οι χρόνοι είναι αυτοί που έγραψα, 1.10 από Αγ. Άννα στο Σταυρό, 1.30 για κορυφή 1.00 για κάτω, άλλη 1.00 για Σταυρό, 2.30 για ρουμάνικη. Αν τα αθροίσεις βγαίνουν 6 ώρες, ξεκινήσαμε στις 7.00, άρα βλέπεις οτι μαζί με τις στάσεις που κάναμε, γιατί κάναμε αρκετές του 10λεπτου, στις 2 και κάτι είμασταν στη τράπεζα της ρουμάνικης και στις 4.00 στη τράπεζα της Λαύρας με το αγροτικό.

[Cele]

Ωραίοι....