Παρνασσός: Διάσχιση ορειβατικό σκι από το χιονοδρομικό στα Κ

[pitboul]

Παρνασσός: Διάσχιση ορειβατικό σκι από το χιονοδρομικό στα Κελάρια - Μονή Ιερουσαλήμ Δαύλεια.

Απο την Τετάρτη, βλέποντας τις καλές καιρικές προβλέψεις για την Κυριακή 17/3 (παραμονή Καθαρής Δευτέρας), άρχισαν τα μηνύματα στο email για μια διάσχιση με ορειβατικά σκι μακριά απο την πολυκοσμία των χιονοδρομικών.
Η παρέα καλή και ευέλικτη, Ηλίας Μπρούτζος, Αγάπιος Αγαπητίδης, Μιχάλης Σενής και Μπουλούκος Νίκος.

Ο Ηλίας «προπονημένος» απο πρόσφατο ταξίδι στην Αυστρία, όπου είχε τα υψομετρικά των 1.500 μ. για πρωϊνό, πρότεινε αυθημερόν Βαρδούσια. Ανάβαση απο Πόρτες και κατάβαση απο Κοπρισιές. Ο Αγάπιος πιο σκληροπυρηνικός δεν συμβιβαζότανε με κάτι λιγότερο απο Κόρακα και κατάβαση στη Μουσουνίτσα απο το « ανσανσέρ». Ο Μιχάλης ήθελε πούδρες και μάλλον Παρνασσό και εγώ προσπαθούσα να συμβιβάσω τις προσδοκίες και τα χρονικά όρια. Έτσι η πρόταση για Παρνασσό και ανάλογα τις καιρικές συνθήκες, ποιότητα χιονιού διάσχιση για Μονή Ιερουσαλήμ στη Δαύλεια ή κατάβαση στη Βελίτσα συγκέντρωσε την αποδοχή όλων.

Για τη Μονή Ιερουσαλήμ στη Δαύλεια χρειάζεται μεγάλη προσοχή στην επιλογή του χρόνου της κατάβασης, γιατί όλη η διαδρομή, από τα Μαύρα Λιθάρια μέχρι σχεδόν το μοναστήρι, έχει ανατολικό προσανατολισμό και είναι εκτεθειμένη σε χιονοστιβάδες που πέφτουν από τα Μαύρα Λιθάρια και τον Κούκο. Η διαδρομή απαιτεί μια ολόκληρη μέρα και αποτελείται από αρκετό περπάτημα με τα σκι σε ισιώματα, έχει μεγαλύτερη ανάβαση 300 μ., και 1300μ. κατάβασης μέχρι λίγο πριν το μοναστήρι. Ο Ηλίας την είχε κάνει πέρισυ με συνθήκες «ξεκολλούσαν τα πάντα» και ο Μιχάλης πριν απο χρόνια με το Agrinio team. Η διαδρομή «φορτωμένη» στο gps απο καταγραφή του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, που είχε το ποδάρι του και δεν μπορούσε να ακολουθήσει.

Έτσι το πρωϊ της Κυριακής μας βρίσκει με δύο αυτοκίνητα να ξεκινάμε απο Αθήνα 6:00 π.μ με λιγοστό ύπνο και μεγάλη διάθεση. Οι πληροφορίες λένε για 20-25 εκ. φρέσκο χιόνι στον Παρνασσό και ηλιοφάνεια με μέτριους βορειοδυτικούς ανέμους.

Ο καιρός, στις 8:00 π.μ που αφήνουμε το αυτοκίνητο έξω απο το μοναστήρι στο τέρμα της διαδρομής ,με χαμηλή νέφωση μας γεμίζει ανησυχία αλλά το κρύο που επικρατεί καθησυχάζει το φόβο των χιονοστιβάδων. Στις 9:30 π.μ , με καθαρό ουρανό και άπνοια, ελέγχουμε τους πομποδέκτες και βρισκόμαστε με τις φώκιες στα σκί να ανεβαίνουμε κάτω απο τους πυλώνες, απο το πάρκινγκ του χιονοδρομικού στα Κελάρια (1.750μ.) μέχρι τη βάση του τριπλού lift Βάκχος (1.950μ). Ως γνωστοί «τεμπέληδες» παίρνουμε το lift και σε λίγο είμαστε στην εκκλησία του Προφήτη Ηλία στην κορυφή του τριπλού.

Οι πλαγιές του χιονοδρομικού με φρέσκο χιονι και όλα τα off-piste είναι πειρασμός. Ένας rider με τα ski στο σακκίδιο ανεβαίνει το κλασσικό εκπαιδευτικό λούκι στο Γεροντόβραχο, μια σχοινοσυντροφιά 3 ορειβατών είναι στη βάση του Γεροντόβραχου και ετοιμάζεται για κάποια διαδρομή. Εμείς ακολουθούμε ΝΑ κατεύθυνση προς το διάσελο Πόρτες με τα δύο περάσματα . Ο Ηλίας ακολουθεί το αριστερό που είναι πιο απότομο και οι υπόλοιποι το δεξιό. Η ποιότητα του χιονιού είναι πούδρα 20-25 εκ. πάνω σε σκληρό σφικτό χιόνι. Μετά τις Πόρτες ακολουθούμε Νότια πορεία μέσα στην αρχικά ανηφορική, και μετά σχετικά επίπεδη λάκα, που μας οδηγεί κάτω από τον Τσάρκο. Φυσάει ένα ελαφρύ βορειοδυτικό αεράκι και η πλαγιά του Τσάρκου είναι παγωμένη. Για να βγούμε ψηλά στον Τσάρκο βάζουμε κραμπόν στα ski και ανεβαίνουμε με αρκετή προσοχή. Λίγο πιο κάτω απο την κορυφή, περνάμε στις νότιες πλαγιές όπου το χιόνι είναι σκληρό , βγάζουμε τα κραμπόν, αφήνουμε τις φώκιες και με κλειδωμένη την φτέρνα τραβερσάρουμε τσουλώντας σε ομαλό πεδίο (ισώματα και ομαλές πλαγιές μέχρι τον Μπαϊτανόβραχο, ακριβώς κάτω από την απότομη πλαγιά των Μαύρων Λιθαριών.

Η περιοχή διαθέτει αυτή την άγρια γοητεία των αλπικών λιβαδιών. Κολατσιό και «σπρώξιμο» με τις «φώκιες» ως την Μπαϊτανόραχη. Στην ράχη βάζουμε ξανά κραμπόν και ανεβαίνουμε την απότομη ανηφόρα μέχρι την κορυφή. Για να βγούμε στα Μαύρα Λιθάρια, τα τελευταία μέτρα πριν την κορυφή είναι σκληρός πάγος, και οι στροφές με kick turn είναι χαροπάλεμα. Είμαστε στην κορυφή περίπου στις 13:00μ.μ, μετά απο 3 ½ ώρες συνολικής πορείας και δυστυχώς τα σύννεφα έχουν κλείσει την θέα προς την Αγία Ιερουσαλήμ. Εδώ ακριβώς αρχίζει η κατάβαση. Η πλαγιά κάτω μας (ΝΑ) είναι απότομη και προκλητική στα πρώτα 350 μέτρα. Το χιόνι είναι σφικτό παγωμένο με μία ελαφριά πουδρίτσα απο πάνω. Λόγω της περιορισμένης ορατότητας κατεβαίνουμε ένας – ένας μέχρι τα όρια που βλέπουμε αυτόν που προηγείται. Πιο χαμηλά η διαδρομή γίνεται πιο ομαλή, μέσα στη λάκα που ξεκινάει από τα ισώματα και την πηγή του Ακρινού Νερού και πλέον η ορατότητα είναι πολύ καλή. Η κατάβαση με τα σκι συνεχίζεται μέσα στο αραιό δάσος, διαλέγοντας τους κατάλληλους διαδρόμους, μέχρι το ρέμα όπου πλέον βγάζουμε τα ski και τα φορτωνόμαστε για περίπου μία ώρα ακολουθώντας στην αρχή σάρα, μετά ομαλή ρεματιά και στη συνέχεια καλό μονοπάτι μας οδηγεί στο μοναστήρι.

Στις 16:00μ.μ φορτωνόμαστε στο αυτοκίνητο και επιστροφή στο χιονοδρομικό στα Κελάρια για να μαζέψουμε το άλλο που είχαμε αφήσει στο πάρκινγκ.

Η διάσχιση Κελάρια - Μονή Ιερουσαλήμ είναι απο τις κλασσικές διαδρομές ορειβατικού σκι στην Ελλάδα. Πρώτη διάσχιση: Κ. Νάτσης Β.Bovy 1931. Η πρώτη διάσχιση με ορειβατικά σκι που έγινε στη χώρα μας.Απαιτεί μια ολόκληρη μέρα και κινείται στις πιο απομακρυσμένες περιοχές (αν και όχι από τις πιο δύσκολες), που μπορείς να πας για σκι στον Παρνασσό. Χρειάζεται γνώση κίνησης στο βουνό και τεχνική στο σκι και στην κατάβαση, αλλά και στην ανάβαση...

Είναι μια περιπέτεια !

[pitboul]

[pankan]

Να 'τανε η ζήλια ψώρα, θα εγέμιζε όλη η χώρα

[pitboul]

Δυστυχώς στη κατάβαση έκλεισε ο καιρός στην κορφή και δεν τραβερσάραμε αρκετά αριστερά για να πιάσουμε την απότομη πλαγιά κάτω απο τον Κούκο (αν δεν κάνω λάθος) που μετά η πλαγιά θα μας έβγαζε σε ένα μικρό απότομο λούκι πάνω απο τα πρώτα δέντρα. Αντίθετα κατεβήκαμε πιο δεξιά, μέσα στη λάκα που ξεκινάει από τα ισώματα και την πηγή του Ακρινού Νερού και εκεί πλέον η ορατότητα ήταν πολύ καλή, αλλά η κατάβαση με τα σκι συνεχίστηκε για λίγο μέσα στο αραιό δάσος, μέχρι το ρέμα όπου πλέον βγάλαμε τα ski. Μετά παιδευτήκαμε αρκετά στο περπάτημα μέχρι το μοναστήρι, αλλά τι να κάνεις δεν πειράζει. Αυτή η διάσχιση ήταν για μένα και για τον Αγάπιο, που δεν την είχαμε κάνει ξανά, ένας στόχος τουλάχιστον 20 χρόνων απο τότε που ξεκίνησα το ορειβατικό σκι. Ο επόμενος στόχος είναι το Νίψι και ελπίζω να μην περιμένουμε άλλα τόσα χρόνια για να το κάνουμε.Αντε να γίνει καλά το ποδάρι σου, να πάμε παρέα.

Σου επισυνάπτω και ένα link για ένα πολύ ωραίο πανοραμικό των Μαύρων Λιθαριών.

maura litharia peak - http://pnr.ma/ddarUc

[nektaman]

καταπληκτικές, όμορφες εικόνες, πάντα τέτοια...