Η "ομορφιά" του σκαρφαλώματος στα Μετέωρα

[Nikolas_A]

Το "η πτώση απαγορεύεται" είναι ακόμα πιο παλιά σχολή από τη δική σου. Τότε που σκαρφάλωναν με κανάβινα σχοινιά. Υπάρχουν σημεία σε βουνίσιες διαδρομές που σε παίρνει να πέσεις, και σπορ διαδρομές που αν χάσεις το τρίτο κλιπάρισμα σκας κάτω. Αυτό είναι το ωραίο με την αναρρίχηση, ότι θέλει κρίση και αντίληψη.

[Γιάννης Τζίμας]

Με την καλή έννοια βρε!

Συγνώμη jtj, σε παρεξήγησα...


_____________
Η Γνώση Απελευθερώνει

[jtj]

Με την έννοια της καλής τρέλας!

[Γιάννης Τζίμας]

Επειδή έχω κάνει τουλάχιστον 100 σημαντικές διαδρομές στα Μετέωρα, αν κάποιος φίλος θέλει επί πλέον πληροφορίες για κάποια διαδρομή, ας γράψει κάτι, ή ας στείλει ΡΜ (έρχεται κι η Άνοιξη που είναι η "Χρυσή Εποχή" των Μετεώρων, αν και προσωπικά προτιμάω το Φθινόπωρο).

Υ.Γ. Προτείνω τις εξής διαδρομές (μιλάμε για όχι υψηλής δυσκολίας) και εννοείται ότι τις γνωρίζω:

1. ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ, Traumpfeiler (V+, 250 m), η must διαδρομή των Μετεώρων. Μεγάλη διαδρομή, θέλει "τσαγανό"και επιμονή.
2. ΥΨΗΛΟΤΕΡΑ, Westkante (VI- ή V A1, 120 m), ανεβαίνεις πολύ ψηλά, σχεδόν στο ύψος των Μοναστηριών. Πολύ προσιτή διαδρομή, μόλις ξεπεράσεις το VI- χαμηλά.
3. ΣΟΥΡΛΩΤΗ, Fallenden Tropfens (VI, 170 m), απαιτητική διαδρομή, σχεδόν συνεχώς κοντά στο VI, αλλά πολύ σωστά ασφαλισμένη από τον μεγάλο Dietrich Hasse.
4. ΠΥΡΓΟΣ ΚΑΣΤΡΑΚΙΟΥ, Pindoskante (V, 160 m), προσιτή και όμορφη διαδρομή, βγαίνεις σε μια πολύ ψηλή κορυφή (πρέπει να βρεις και τον κρίκο του ραπέλ που είναι πολύ έξω στην καμινάδα).
5. ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΙΑ, Ανάβαση από αναρριχητικό, σχετικά εκτεθειμένο μονοπάτι (ξεκινάει από το "Αδράχτι") στο πλάτωμα της Μεγάλης Αγιάς (ΙΙ). Στη συνέχεια ανάβαση στην ψηλότερη κορυφή των Μετεώρων (630 m) από τη διαδρομή Alter Weg (III, 70 m).

Φυσικά υπάρχουν πολλές ακόμη επιλογές για σχετικά μικρές διαδρομές ΙV+, V+ (αρκετά καλά ασφαλισμένες) στη Ντούπιανη, στα Αμπάρια και σε άλλους βράχους.


________________
Η Γνώση Απελευθερώνει

[jtj]

Δεν μπορείς να φανταστείς πως περιμένω το πασχα

[Nikolas_A]

Μπείτε σε κανα VII που έχει και καμια ασφάλεια!

[jtj]

7 δεν μπορούμε!!!

[pankan]

7 δεν μπορούμε!!!

πέστα χρυσόστομε

[jtj]

πέστα χρυσόστομε

χα χα!

[Γιάννης Τζίμας]

Πάνε εκείνες οι εποχές που κάναμε κανά VII- σαν δεύτεροι (καμια φορά "κλέβαμε" και λίγο!).

Δεν μπορείς να φανταστείς πως περιμένω το πασχα

Αν τυχόν τα καταφέρω και έρθω (λίγο δύσκολο), θα χαρώ πολύ να γνωριστούμε από κοντά!

________________
Η Γνώση Απελευθερώνει

[jtj]

Πες αν έρθεις να σου στείλω το όνομα σε πμ και τηλ. Θα χαρώ

[jtj]

Λοιπόν το βλέπω μπροστά μου. Μεγάλη Τετάρτη Χορός των αυγών. Το πήρα απόφαση τέλος!

[Nikolas_A]

Η μοιρασιά που κάναμε με τον γιαννηδέλτα στην τελευταία πανελλήνια ήταν απλή και δίκαια. Εγώ τις 7άρες σχοινιές που μπορώ κι αυτός τις 3άρες που τολμάει...

[jtj]

Η μοιρασιά που κάναμε με τον γιαννηδέλτα στην τελευταία πανελλήνια ήταν απλή και δίκαια. Εγώ τις 7άρες σχοινιές που μπορώ κι αυτός τις 3άρες που τολμάει...

Θεϊκό χα χα!

[Nikolas_A]

Στις καλύτερες αναρριχητικές μου στιγμές έκανα στα Μετέωρα μέχρι και VI+ (ισορροπιστικό, όχι υναμικό) ως επικεφαλής, πάλευα και κάτι παραπάνω ως δεύτερος. Στον ασβεστόλιθο όμως ποτέ δεν ξεπέρασα το V+ ως επικεφαλής (onsight), άντε και κανα εξάρι σαν δεύτερος. Μπορεί κάποιος να μου το εξηγήσει αυτό; Θα προσθέσω μόνο ότι είχα εξοικειωθεί πολύ με το "μετεωρικό" στυλ αναρρίχησης.

Ο συνήθης trad σχοινιοσύντροφός μου αγωνίζεται να ανέβει δεύτερος αυτά που κάνω επικεφαλής στον ασβεστόλιθο. Στα Μετέωρα είναι ίσως ένα κλικ πάνω από μένα... Είναι θέμα στυλ αναρρίχησης και τι πάει στον καθένα

[Nikolas_A]

Το σ/κ που πέρασε πήγα στα Μετέωρα για... διαλογισμό. Συγκεκριμενοποίησα μια σκέψη που είχα πάντα όταν σκαρφάλωνα εκεί. Νομίζω ότι το ιδιαίτερο με το σκαρφάλωμα στα Μετέωρα είναι μια λυτρωτική στιγμή όταν είσαι τόσο μακρυά από την προηγούμενη ασφάλεια που δεν υπάρχει επιστροφή.

Όσο είσαι κοντά σκέφτεσαι να κάνεις Α0, να εγκαταλείψεις, να αρμέξεις. Όταν το σετάκι φαίνεται σαν μπρελόκ πίσω σου σταματάς να το κοιτάς, μαζεύεις τις σκέψεις σου και συνεχίζεις. Και επαναλαμβάνεις στο επόμενο βύσμα...

[jtj]

[*]

Το σ/κ που πέρασε πήγα στα Μετέωρα για... διαλογισμό. Συγκεκριμενοποίησα μια σκέψη που είχα πάντα όταν σκαρφάλωνα εκεί. Νομίζω ότι το ιδιαίτερο με το σκαρφάλωμα στα Μετέωρα είναι μια λυτρωτική στιγμή όταν είσαι τόσο μακρυά από την προηγούμενη ασφάλεια που δεν υπάρχει επιστροφή.

Όσο είσαι κοντά σκέφτεσαι να κάνεις Α0, να εγκαταλείψεις, να αρμέξεις. Όταν το σετάκι φαίνεται σαν μπρελόκ πίσω σου σταματάς να το κοιτάς, μαζεύεις τις σκέψεις σου και συνεχίζεις. Και επαναλαμβάνεις στο επόμενο βύσμα...

Το έχω σκεφτεί και εγω έτσι πολλές φορές. Η απόλυτη αυτοσυγκέντρωση.

[lekat]

Το σ/κ που πέρασε πήγα στα Μετέωρα για... διαλογισμό. Συγκεκριμενοποίησα μια σκέψη που είχα πάντα όταν σκαρφάλωνα εκεί. Νομίζω ότι το ιδιαίτερο με το σκαρφάλωμα στα Μετέωρα είναι μια λυτρωτική στιγμή όταν είσαι τόσο μακρυά από την προηγούμενη ασφάλεια που δεν υπάρχει επιστροφή.

Όσο είσαι κοντά σκέφτεσαι να κάνεις Α0, να εγκαταλείψεις, να αρμέξεις. Όταν το σετάκι φαίνεται σαν μπρελόκ πίσω σου σταματάς να το κοιτάς, μαζεύεις τις σκέψεις σου και συνεχίζεις. Και επαναλαμβάνεις στο επόμενο βύσμα...

παρότι δε τόχω με το σκαρφάλωμα, μ' αρέσει πάρα πολύ αυτή η σκέψη μ' όλες τις προεκτάσεις της στη ζωή...

[fon]

Στα Μετεωρα, οπως και σε ολα τα παραδοσιακα πεδια, υπαρχουν σημεια στις διαδρομες που ΔΕΝ πεφτεις. Και αυτο δεν εχει να κανει μονο με την πυκνοτητα των ασφαλειων, οπως νομιζουν οι ''σποραδες'', αλλα και με το ιδιαιτερο αναγλυφο του πεδιου (πολυ θετικη κλιση, εξεχουσες κροκαλες, παταρια κλπ). Δηλαδη το να γαζωθει μια σχοινια τοιχου τριτου βαθμου με ασφαλειες πχ ανα 3 μετρα, αυτο δεν σημαινει οτι αυτοματα γινεται ασφαλεστερη, αλλα ισως να εχει χειροτερα αποτελεσματα καθως δημιουργειται η ψευδαισθηση της ασφαλειας. Οποτε αν πεσει καποιος 5-6 μετρα θα εχει δυσαρεστες συνεπειες..

[fon]

Βεβαια υπαρχουν καποιες διαδρομες ''χαροι'' στα Μετεωρα που οι ασφαλειες (αν υπαρχουν) ειναι πραγματικα ''στο θεο''. Γι αυτο και πρεπει καποιος να γνωριζει καλα τι προκειται να σκαρφαλωσει.