Δημοσίευση
από Teobe! » Πέμ 05 Δεκ 2013, 01:01
Να παραθέσω και εγώ τη δική μου πείρα...
α. Κάμποσους Δεκέμβρηδες πριν πόνος και σπαραγμός στο γνωστό σημείο. Είχα ήδη μπει στο τρυπάκι για την Σχολή Αρχαρίων. Είχα φτάσει τα 96,5 κιλά, δούλευα σαν τρελός σερβιτόρος (δουλειά που σκίζει μέση, σπονδυλική στήλη και γενικά κορμό υποψήφια για όσκαρ...) και είχα κλείσει 6 μήνες με παπί με αναρτήσεις για τα μπάζα...
- Γιατρός: ξάπλωσε, κόψε το παπί, κόψε τη δουλειά (!!!!!), μη πας στη σχολή ορειβασίας [...] πάρε αυτά τα χάπια
- Εγώ: χέσε με, θα με πληρώνεις εσύ, αυτά που λες πέρα από το "ξάπλωσε" και τα χάπια δεν έχουν τίποτα το "ιατρικό" μέσα τους, τόσο μικρός και τόσο μεγάλο πρόβλημα στη μέση ρε πούστη μου...κ.α
Κατάληξη: Έχασα 11 κιλά σε δύο μήνες, συνέχισα κανονικά τη δουλειά, το παπί και εννοείται έκανα τη σχολή αρχαρίων.
Διάγνωση: Καμία, δεν ασχολήθηκα...
Συμπέρασμα: Τα παραπανίσια κιλά θεωρώ ότι μετράνε στην καταπόνηση άρα μετράνε και στην επίλυση. Είναι σαν να κουβαλάς 11 κιλά με το χέρι επί χρόνια...δε θα κλάσουν μαλλί όλα τα του χεριού;;;
β. Πριν δύο νοέμβρηδες στον Έβρο τινάζοντας μια κουβέρτα πανβρώμικη μια μικρή θλάση ψιλά δεξιά στην σπονδυλική στήλη τα γαμάει όλα. μέσα σε τρεις μέρες πόνος, σπαραγμός, μπαίνει για τα καλά και η μέση στο παιχνίδι και τα πάντα όλα, δεν μπορώ να κουνήσω κεφάλι, πόδια, χέρια, να βάλω άρβυλα, χιτώνιο κ.α, την τρίτη μέρα λιποθυμώ από τον πόνο πριν φτάσω στο ΣΤΕΠ - "Σιγά μην έρθουμε ως εκεί! Ντύσου κι έλα στρατιώτη! Πες σε κάποιον να σε κρατάει..."
- Γιατρός ΣΤΕΠ: Επί δύο μέρες μου βάραγε ενέσεις στον ποπό, κλάμα, πανικός όταν έπεσα και μυ έδινε ασπιρίνες να μασήσω ...νόμισε ότι έπαθα εγκεφαλικό, δε φταίει, φαντάρος ήταν
- Γιατρός ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ: --------------------- (δεν υπήρχε ορθοπεδικός & νευροχειρούργος )-------------------
- Γιατρός 401: Ναι την βλέπω την ακτινογραφία, τι θες να σου κάνω εγώ...
- Γιατρός Αλεξ/πολή (Νευροχειρούργος): Να σου βάλω ένα Ι4 να μη κουβαλάς όπλο, τι να την κάνεις την μαγνητική;;;
- Εγώ: Γαμιέστε όλοι, δεν θέλω Ι4 θέλω να μου πείτε τι έχω, βέλαξα από τον πόνο και δε θα μάθω το γιατί;;; Τι σόι γιατροί είστε; Μήπως το ι4 είναι πιο φτηνό από τις εξετάσεις;;; Ρε πούστη μου τόσο χρόνια λέω να γυμναστώ...
Κατάληξη: Απολύθηκα με Ι1, δεν έβγαλα άκρη όμως έβγαλα μαγνητική κι έκανα φυσικοθεραπείες και τις είδαν και άλλοι γιατροί τις εξετάσεις, ο πόνος πέρασε μετά από 1 μήνα...
Διαγνώση: Έχω θέμα σε δύο-τρεία σημεία, μια δισκοπάθεια, μια στένωση, μια σφηνοειδής...κάτι και πάει λέγοντας!
Συμπέρασμα: Αγύμναστο κορμί και κυρίως αγύμναστος κορμός που καταπονείται άτσαλα είτε από δουλειά είτε από αγγαρεία κάποια στιγμή θα δώσει κρίση και πόνο και σπαραγμό. Απλά επειδή ήμουνα στο στρατό και εκεί δε μασάνε από "απώλειες εγώ λιποθύμησα κιόλα. Στην κανονική ζωή θα το απέφευγα...
Γενικό Συμπέρασμα: Παραπανίσια κιλά και αγυμνασιά φταίνε εξίσου για την μέση, μια εργασία που καταπονεί αργά ή γρήγορα θα δώσει κρίση και θα σε ξαπλώσει, θα πονέσει. Αυτό μπορεί να γίνει και τυχαία -σαπούνι- αλλά συσσωρεύεται σιγά σιγά το πρόβλημα όσο δεν κάνεις κάτι. Πρέπει να γυμνάζουμε κορμό (όχι μόνο μέση) και να μην ξεφεύγουμε στα κιλά έτσι ώστε να μειώσουμε την πιθανότητα και να αυξήσουμε την αντοχή και την ανθεκτικότητα του σώματός μας!
Και η πραγματικότητα: Δεν κάνω καμιά σοβαρή γυμναστική, εδώ και ένα χρόνο δουλεύω σε χωράφια, φορτώνω το φορτηγό να πάει λαϊκή 3 φορές την εβδομάδα (βάρη), τσαπίζω(κραδασμοί), βοτανίζω (σκυφτός), φυτεύω (σκυφτός) και όλα αυτά καταπονούν την μέση εννοείται. Παίρνω βάρος και ξαναπλησιάζω τα 96 κιλά (τα θυμάστε;;;). Συμπεριφέρομαι δηλαδή σαν χαζός που απλά περιμένει η επόμενη κρίση να τον ξαπλώσει και να το πονέσει...
Τα σχόλια δικά σας...
Προς HIGH-LAND: Το βουνό δε φταίει σε τίποτα εννοείται! Ούτε καταπονεί περισσότερο από άλλα πόσο μάλλον όταν σε κάνει να νοιώθεις και καλύτερα και πιο δυνατός σε σχέση με όλα τα άλλα. Απλά χάσε κανά κιλό, δες τι λένε οι γιατροί, και γυμνάσου για να είσαι όρθιος να πηγαίνεις στα βουνά κι έρθεις Εύβοια πάρε με και εμένα μαζί σου!