Μονοπάτι Ο11 από το Αγρίνιο στη Καλλιακούδα
Δημοσιεύτηκε: Τετ 03 Σεπ 2014, 23:55
Καμιά εικοσαριά μέρες πριν ήρθε το μήνυμα, " ο ΕΟΣ Αγρινίου εγκαινιάζει μια νέα διαδρομή, από το καταφύγιό του στο Παναιτωλικό θα βγούμε στη Καλλιακούδα". Το σκουλήκι μπήκε μέσα μου κι αν και βρισκόμουν στη παραλία όλο σκεφτόμουν τη διαδρομή.
Τελικά τη Παρασκευή το βράδυ 17 άτομα μαζευτήκαμε στο πανέμορφο καταφύγιο του Παναιτωλικού. Την επόμενη το πρωί θα διασχίζαμε όλη τη κορυφογραμμή του Παναιτωλικού, θα βγαίναμε στο πέρασμα των Αραποκέφαλων, θα κατεβαίναμε στο Προυσό και θα διανυκτερεύαμε στον Τόρνο. Τέλος τη Κυριακή θα ανεβαίναμε στη Καστανιά, κάποια αυτοκίνητα θα μας κατέβαζαν στη γέφυρα Μπακογιάννη, από εκεί θα ανεβαίναμε στο Πρόδρομο, θα πηγαίναμε μέχρι τον Τσούμο κι από εκεί θα πηγαίναμε απέναντι στην Κοντίβα από το φρεσκοανοιγμένο μονοπάτι. Τέλος θα καταλήγαμε στη γέφυρα της Στουρνάρας, απ' όπου ο ΕΟΣ Αγρινίου είχε κανονίσει τη μεταφορά μας πίσω στο καταφύγιο.
Πρωί πρωί με τη δροσιά λοιπόν ξεκινήσαμε και σε 3 ώρες από τη κλασσική διαδρομή φτάσαμε στη κορυφή του Παναιτωλικού, τον Κατελάνο. Η ατμόσφαιρα οχι και τόσο καθαρή, μας επέτρεπε να βλέπουμε μόνο τα γύρω βουνά. Ωστόσο η κορυφογραμμή του Κούτουπα και το Νεραιδοβούνι μαγνήτιζαν τα βλέματα. Από εκεί κατεβήκαμε προς τη Λάκκα του Χοντρού και τραβερσάραμε την εντυπωσιακή Κρημνίτσα από τα δυτικά, για να βγούμε στη κορυφογραμμή της Τσίνας. Μέχρι εδώ η διαδρομή είναι σημασμένη. Στη συνέχεια κινούμενοι συνεχώς στη κορυφογραμμή και με ευδιάκριτο μονοπάτι φτάσαμε σε 2 ώρες από το Κατελάνο στη κορυφή της Τσίνας. Απέμενε να κατεβούμε στο βαθύ διάσελο στα ανατολικά της, κανονικά θα έπρεπε να γυρίσουμε λίγο πιο πίσω και να πάρουμε το καλό μονοπάτι, αλλά οι περισσότεροι επιλέξαμε να κατεβούμε κατευθείαν από την απότομη ανατολική πλαγιά. Μετά το διάσελο είχαμε 2 επιλογές ή να ανεβούμε στη κορυφογραμμή των Αραποκέφαλών και να βγούμε κατευθείαν στο ομώνυμο πέρασμα ή να κατεβούμε στο δασικό δρόμο λίγο πιο κάτω και μ' έναν μεγάλο κύκλο να περάσουμε από τη Μεγάλη Βρύση και μετά στο πέρασμα. Λόγω της ληψυδρίας μας επιλέξαμε το δεύτερο. Αφού βγήκαμε στο πέρασμα των Αραποκέφαλων πιάσαμε το μονοπάτι της Παναγίας που μας κατέβασε πάνω από το εντυπωσιακό φαράγγι της Μαύρης Σπηλιάς, στον Προυσσό 10 ώρες μετά το ξεκίνημα μας. Κανονικά θα έπρεπε να περπατήσουμε άλλες 2 ώρες μέχρι το Τόρνο, αλλά το περασμένο της ώρας και τα απειλητικά σύννεφα έπεισαν μερικούς που είχαμε αποφασίσει να συνεχίσουμε, να μπούμε στα αυτοκίνητα μέχρι τον Τόρνο. Κι ευτυχώς γιατί μόλις φτάσαμε στο χωριό, για την επόμενη 1 ώρα άνοιξαν οι ουρανοί.
Τελικά τη Παρασκευή το βράδυ 17 άτομα μαζευτήκαμε στο πανέμορφο καταφύγιο του Παναιτωλικού. Την επόμενη το πρωί θα διασχίζαμε όλη τη κορυφογραμμή του Παναιτωλικού, θα βγαίναμε στο πέρασμα των Αραποκέφαλων, θα κατεβαίναμε στο Προυσό και θα διανυκτερεύαμε στον Τόρνο. Τέλος τη Κυριακή θα ανεβαίναμε στη Καστανιά, κάποια αυτοκίνητα θα μας κατέβαζαν στη γέφυρα Μπακογιάννη, από εκεί θα ανεβαίναμε στο Πρόδρομο, θα πηγαίναμε μέχρι τον Τσούμο κι από εκεί θα πηγαίναμε απέναντι στην Κοντίβα από το φρεσκοανοιγμένο μονοπάτι. Τέλος θα καταλήγαμε στη γέφυρα της Στουρνάρας, απ' όπου ο ΕΟΣ Αγρινίου είχε κανονίσει τη μεταφορά μας πίσω στο καταφύγιο.
Πρωί πρωί με τη δροσιά λοιπόν ξεκινήσαμε και σε 3 ώρες από τη κλασσική διαδρομή φτάσαμε στη κορυφή του Παναιτωλικού, τον Κατελάνο. Η ατμόσφαιρα οχι και τόσο καθαρή, μας επέτρεπε να βλέπουμε μόνο τα γύρω βουνά. Ωστόσο η κορυφογραμμή του Κούτουπα και το Νεραιδοβούνι μαγνήτιζαν τα βλέματα. Από εκεί κατεβήκαμε προς τη Λάκκα του Χοντρού και τραβερσάραμε την εντυπωσιακή Κρημνίτσα από τα δυτικά, για να βγούμε στη κορυφογραμμή της Τσίνας. Μέχρι εδώ η διαδρομή είναι σημασμένη. Στη συνέχεια κινούμενοι συνεχώς στη κορυφογραμμή και με ευδιάκριτο μονοπάτι φτάσαμε σε 2 ώρες από το Κατελάνο στη κορυφή της Τσίνας. Απέμενε να κατεβούμε στο βαθύ διάσελο στα ανατολικά της, κανονικά θα έπρεπε να γυρίσουμε λίγο πιο πίσω και να πάρουμε το καλό μονοπάτι, αλλά οι περισσότεροι επιλέξαμε να κατεβούμε κατευθείαν από την απότομη ανατολική πλαγιά. Μετά το διάσελο είχαμε 2 επιλογές ή να ανεβούμε στη κορυφογραμμή των Αραποκέφαλών και να βγούμε κατευθείαν στο ομώνυμο πέρασμα ή να κατεβούμε στο δασικό δρόμο λίγο πιο κάτω και μ' έναν μεγάλο κύκλο να περάσουμε από τη Μεγάλη Βρύση και μετά στο πέρασμα. Λόγω της ληψυδρίας μας επιλέξαμε το δεύτερο. Αφού βγήκαμε στο πέρασμα των Αραποκέφαλων πιάσαμε το μονοπάτι της Παναγίας που μας κατέβασε πάνω από το εντυπωσιακό φαράγγι της Μαύρης Σπηλιάς, στον Προυσσό 10 ώρες μετά το ξεκίνημα μας. Κανονικά θα έπρεπε να περπατήσουμε άλλες 2 ώρες μέχρι το Τόρνο, αλλά το περασμένο της ώρας και τα απειλητικά σύννεφα έπεισαν μερικούς που είχαμε αποφασίσει να συνεχίσουμε, να μπούμε στα αυτοκίνητα μέχρι τον Τόρνο. Κι ευτυχώς γιατί μόλις φτάσαμε στο χωριό, για την επόμενη 1 ώρα άνοιξαν οι ουρανοί.