Μονοπάτι Ο11 από το Αγρίνιο στη Καλλιακούδα

yannisdelta

Καμιά εικοσαριά μέρες πριν ήρθε το μήνυμα, " ο ΕΟΣ Αγρινίου εγκαινιάζει μια νέα διαδρομή, από το καταφύγιό του στο Παναιτωλικό θα βγούμε στη Καλλιακούδα". Το σκουλήκι μπήκε μέσα μου κι αν και βρισκόμουν στη παραλία όλο σκεφτόμουν τη διαδρομή.
Τελικά τη Παρασκευή το βράδυ 17 άτομα μαζευτήκαμε στο πανέμορφο καταφύγιο του Παναιτωλικού. Την επόμενη το πρωί θα διασχίζαμε όλη τη κορυφογραμμή του Παναιτωλικού, θα βγαίναμε στο πέρασμα των Αραποκέφαλων, θα κατεβαίναμε στο Προυσό και θα διανυκτερεύαμε στον Τόρνο. Τέλος τη Κυριακή θα ανεβαίναμε στη Καστανιά, κάποια αυτοκίνητα θα μας κατέβαζαν στη γέφυρα Μπακογιάννη, από εκεί θα ανεβαίναμε στο Πρόδρομο, θα πηγαίναμε μέχρι τον Τσούμο κι από εκεί θα πηγαίναμε απέναντι στην Κοντίβα από το φρεσκοανοιγμένο μονοπάτι. Τέλος θα καταλήγαμε στη γέφυρα της Στουρνάρας, απ' όπου ο ΕΟΣ Αγρινίου είχε κανονίσει τη μεταφορά μας πίσω στο καταφύγιο.
Πρωί πρωί με τη δροσιά λοιπόν ξεκινήσαμε και σε 3 ώρες από τη κλασσική διαδρομή φτάσαμε στη κορυφή του Παναιτωλικού, τον Κατελάνο. Η ατμόσφαιρα οχι και τόσο καθαρή, μας επέτρεπε να βλέπουμε μόνο τα γύρω βουνά. Ωστόσο η κορυφογραμμή του Κούτουπα και το Νεραιδοβούνι μαγνήτιζαν τα βλέματα. Από εκεί κατεβήκαμε προς τη Λάκκα του Χοντρού και τραβερσάραμε την εντυπωσιακή Κρημνίτσα από τα δυτικά, για να βγούμε στη κορυφογραμμή της Τσίνας. Μέχρι εδώ η διαδρομή είναι σημασμένη. Στη συνέχεια κινούμενοι συνεχώς στη κορυφογραμμή και με ευδιάκριτο μονοπάτι φτάσαμε σε 2 ώρες από το Κατελάνο στη κορυφή της Τσίνας. Απέμενε να κατεβούμε στο βαθύ διάσελο στα ανατολικά της, κανονικά θα έπρεπε να γυρίσουμε λίγο πιο πίσω και να πάρουμε το καλό μονοπάτι, αλλά οι περισσότεροι επιλέξαμε να κατεβούμε κατευθείαν από την απότομη ανατολική πλαγιά. Μετά το διάσελο είχαμε 2 επιλογές ή να ανεβούμε στη κορυφογραμμή των Αραποκέφαλών και να βγούμε κατευθείαν στο ομώνυμο πέρασμα ή να κατεβούμε στο δασικό δρόμο λίγο πιο κάτω και μ' έναν μεγάλο κύκλο να περάσουμε από τη Μεγάλη Βρύση και μετά στο πέρασμα. Λόγω της ληψυδρίας μας επιλέξαμε το δεύτερο. Αφού βγήκαμε στο πέρασμα των Αραποκέφαλων πιάσαμε το μονοπάτι της Παναγίας που μας κατέβασε πάνω από το εντυπωσιακό φαράγγι της Μαύρης Σπηλιάς, στον Προυσσό 10 ώρες μετά το ξεκίνημα μας. Κανονικά θα έπρεπε να περπατήσουμε άλλες 2 ώρες μέχρι το Τόρνο, αλλά το περασμένο της ώρας και τα απειλητικά σύννεφα έπεισαν μερικούς που είχαμε αποφασίσει να συνεχίσουμε, να μπούμε στα αυτοκίνητα μέχρι τον Τόρνο. Κι ευτυχώς γιατί μόλις φτάσαμε στο χωριό, για την επόμενη 1 ώρα άνοιξαν οι ουρανοί.

yannisdelta

Τη Κυριακή το πρωί το ξημέρωμα μας βρήκε μέσα στη πανέμορφη ρεματιά του Τόρνου. Όλοι μας, για άλλη μια φορά, θαυμάσαμε τη δουλειά που έχει κάνει η ντόπια ομάδα με την ανάδειξη των μονοπατιών. Γρήγορα φτάσαμε στο νερόμυλο και στο πετρογέφυρο, όπου ξεκινά η διαδρομή για τη Καστανιά. Το πανέμορφο μονοπάτι μας έκανε να ξεχάσουμε την ανηφοριά και χωρίς να το καταλάβουμε φτάσαμε στα πρώτα σπίτια της Καστανιάς. Από εκεί για να αποφύγουμε τα 6 ανιαρά χλμ του χωματόδρομου μπήκαμε στα αυτοκίνητα που θα μας γύριζαν το απόγευμα πίσω, και προωθηθήκαμε μέχρι τη γέφυρα Μπακογιάννη, κοντά στον Κρικελοπόταμο. Από εκεί συνεχίσαμε στο μονοπάτι και σε 20΄ φτάσαμε στο Πρόδρομο. Ρωτώντας έναν ντόπιο πήραμε ένα άλλο μονοπάτι απ' αυτό που ήξεραν και είχαν σημάνει οι φίλοι μας οι Αγρινιώτες κι έτσι βγήκαμε στη παλιά δεξαμενή πάνω από το χωριό. Εκεί βρήκαμε τα σημάδια και μπήκαμε στο παλιό μονοπάτι. Τίποτα δεν θυμίζει το καλό μονοπάτι που είχα κάνει 13 χρόνια πριν. Ο εργολάβος του καινούργιου δρόμου θεώρησε σωστό να το θάψει κάτω από τόνους μπάζων. Ευτυχώς τώρα τελευταία κάποιοι φρόντισαν να διαμορφώσουν κάπως τη σάρα από μπάζα και να είναι πιο ευκολοδιάβατο. Όχι για πολύ όμως αφού γρήγορα βγήκαμε στο δρόμο που έχει πατήσει πάνω στο μονοπάτι. Ευτυχώς το μαρτύριο του δρόμου τελείωσε γρήγορα και βγήκαμε στον ώμο του Τσούμου. Από εκεί άρχιζε το φρεσκοκαθαρισμένο μονοπάτι που μας κατέβασε στη γέφυρα της Κοντίβας και στη συνέχεια στον εγκατελειμένο οικισμό. 4 ώρες είχαν περάσει από το ξεκίνημα μας από το Πρόδρομο και η μεσημεριανή ζέστη μας είχε εξαντλήσει. Αφού δροσιστήκαμε στη βρύση της εκκλησίας, συνεχίσαμε τον ανήφορο για το θαυμάσιο εκκλησάκι του Αη Γιώργη. Το εντυπωσιακό μονοπάτι, που αντιστέκεται ακόμη στο χρόνο γρήγορα μας έβγαλε στο εκκλησάκι-αετοφωλιά. Με γρήγορο βήμα λόγω της ανήλεης ζέστης συνεχίσαμε στο μονοπάτι και μετά από 2 ώρες φτάσαμε στη κρεμαστή πεζογέφυρα του Κρικελοπόταμου και στην οδική γέφυρα της Στουρνάρας. Εκεί μας περίμενε ο πρόεδρος και τα παιδιά του ΕΟΣ Αγρινίου που θα μας μετέφεραν πίσω στο Αγρίνιο και στ' αυτοκίνητα μας. 9 ώρες μας πήρε η πορεία αυτή, αλλά νομίζω οτι όλοι την ευχαριστηθήκαμε, αφού είδαμε ανεπανάληπτα μέρη.
Ευχαριστούμε και συγχαίρουμε τον ΕΟΣ Αγρινίου για την προσπάθεια που κάνει να αναδείξει αυτά τα παλιά μονοπάτια σε μια απο τις πιό ωραίες περιοχές της πατρίδας μας.