ΤΑΥΓΕΤΟΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ 2404m. SV/PL-001 19&20/7/2013

[SV3GLI]

Το καλοκαίρι έχει φτάσει στα μέσα του και όπως είναι γνωστό ελληνικό καλοκαίρι χωρίς θρησκευτικές πανήγυρεις δεν γίνεται…
Ο λαός έχει ταυτιστεί με αυτό από τις παραθαλάσσιες περιοχές μέχρι και τις ψηλότερες κορφές της Ελλάδος, οπού θα συναντήσουμε τα εξωκλήσια. Ένα από αυτά, βρίσκεται και εορτάστηκε του Αϊ-Λιος στην κορφη του Ταϋγέτου, φυσικά δεν θα μπορούσαμε να λείπουμε από αυτό μιας και είναι ο προστάτης των ορειβατών.

Παρασκευή πρωί αναχωρούμε από Τρίπολη για Σπάρτη οδικώς με ένα πορτμπαγκάζ γεμάτο από τα υπερμεγέθη σακίδια και τον εξοπλισμό SOTA.
Μετά από μια ώρα βρισκόμαστε στην βρύση του Μαγγανιάρη. Εδώ είναι η αφετηρία για πολλούς, αλλά και χώρος αναψυχής.
Αφήνουμε το αυτοκίνητο μας και φορτωνόμαστε τα βαριά σακίδια μας. Ανηφορίζουμε το μονοπάτι μέσα στο δάσος για το Καταφύγιο με δυο στάσεις δροσιάς στις πηγές Τρίποδας και Βάρβαρα.
Βγαίνοντας στο τέλος του μονοπατιού, στο δρόμο αντικρίζουμε δεκάδες αμάξια παρκαρισμένα στο χώρο του καταφυγίου, ενώ εξακολουθούν να ανεβαίνουν και αλλά από τον τρισάθλιο χωματόδρομο.
Συναντάμε γνωστούς μας ορειβάτες διαδοχικά άλλοι κατεβαίνουν και άλλοι ανεβαίνουν. Θα κάνουμε μια ολιγόλεπτη στάση στο κλειστό Καταφύγιο του ΕΟΣ Σπάρτης και σε λίγο ξανά στο μονοπάτι για την κορφή.

Το μονοπάτι κατακλύζεται από κόσμο, ορειβάτες αλλά περισσότερο προσκυνητές που ανεβαίνουν για την εορτή του Αϊ- Λια για να διανυκτερεύσουν, πηγαίνοντας πολλοί από αυτούς λαμπάδες, δεμένες σε μαγκούρες, για να φτάσουν χωρίς να σπάσουν ως στην κορφή. Εντυπωσιακό είναι ότι υπάρχουν πολλά παιδιά και νέοι, αγόρια και κορίτσια με κέφι και αυθορμητισμό. Περνάμε από τις πόρτες και λίγο πιο πάνω επιλέγουμε να στήσουμε το αντίσκηνο μας, ξέροντας ότι στην κορφη γίνεται χαμός και δίνονται μάχες για λίγο χώρο. Αφού ταχτοποιηθούμε παίρνουμε ότι χρειάζεται για τις επαφές SOTA και ανεβαίνουμε την πυραμίδα του Ταϋγέτου.
Φτάνοντας μαζί με άλλους προσκυνητές που ανεβαίνουν συνέχεια στο μονοπάτι που κυριολεκτικά οργώθηκε από τα πολλά πόδια, ενώ βλέπουμε και πιστούς να ανεβαίνουν ξυπόλητοι και όχι με τις ακριβές μπότες VIBRAM.
Προσκυνάμε την εικόνα αφού πρώτα βάλουμε το κεράκι μας, υπομονετικά καρτερώντας τη σειρά μας στο μικρό πετρόκτιστο εξωκλήσι που φυσικά δεν έχει σκεπή.
Παπάς δεν έχει έρθει για εσπερινό όπως παλιότερα παρά το πλήθος κόσμου.
Πληροφορούμαστε ότι θα έρθει για την πρωινή λειτουργία το πρωί στις πέντε. Μπράβο στον Ιερέα, θέλει κουράγιο να ανέβεις στον Ταΰγετο ξημερώματα μέσα στον αέρα και στο κρύο και αυτό δεν λείπει από τους Ιερείς μας.
Θα πρέπει όμως να κάνουμε και τις επαφές για το πρόγραμμα SOTA.
Προχωρήσαμε προς το τριγωνομετρικό σημείο δηλ. το κολωνάκι περνώντας μέσα από πολύ κόσμο. Για στήσιμο κεραίας βραχέων ούτε συζήτηση να γίνεται. Μετά από μια ευγενική παραχώρηση του χώρου από μια παρέα, μπορέσαμε να στήσουμε τον ιστό στο κολωνάκι για τα VHF.
Ξεκινώ τις επαφές μου κάνοντας QSO με τον φίλο το Στράτο SV1JRS από την Αθήνα αλλάζω συχνότητα γιατί στους 145.375 MHz ακούγεται ένας ιταλικός αναμεταδότης που με παρενοχλεί στην λήψη.
Ακούω τον Δημήτρη SV3JZS από τον Πύργο και συνεχίζω με τον SV3CJU από την Καλαμάτα, τον παντελή SV1KWY, τον Γιώργο SV1PMI, τον Βαγγέλη SV1PMP από την Αττική και τον Άρη SV3JBA από την Καλαμάτα.
Όλοι τους ακούστηκαν δυνατά και καθαρά, αλλά τους άκουγα με δυσκολία γιατί δίπλα μου υπήρχαν άτομα που μιλούσαν δυνατά και αυτό με κούρασε. Μακάρι να είχα χώρο, να έκανα και βραχέα HF.
Τελειώνω τις επαφές, αδειάζω το χώρο για τους κατασκηνωτές αφού τους ευχαριστήσω που με περίμεναν για να ταχτοποιηθούν. Κάνουμε βόλτα στο χώρο της κορφής και τα μάτια μας δεν χορταίνουν το θέαμα. κατηφορίζουμε το μονοπάτι που εξακολουθεί να είναι γεμάτο από κόσμο.
Στην συνέχεια φτάνουμε στο αντίσκηνο που τώρα πια δεν είναι μόνο του, έχουν προστεθεί και άλλα. Αρχίζει να νυχτώνει, τρώμε και πίνουμε τις μπύρες που κουβαλήσαμε στα σακίδια μας, αργότερα την πέφτουμε για ξεκούραση. Έχει πέσει το σκοτάδι για τα καλά έξω, φυσά και έχει αρχίσει να πέφτει υγρασία. Η παρέα που είναι δίπλα μας έχει φέρει μαζί της τα πυροτεχνήματα για το βράδυ. Ετοιμάζονται να πάνε στην κορυφή για να τα ρίξουν. Εμείς βγαίνουμε από το αντίσκηνο και χαζεύουμε την Σπάρτη και την γύρω περιοχή. Εντύπωση μου προκαλεί ένα λέιζερ από την Σπάρτη που φαίνεται ως την κορυφή του βουνού. Όταν έριξαν τα πυροτεχνήματα στην κορυφή το θέαμα ήταν μοναδικό. Στην κορυφή του Ταϋγέτου φαίνεται και η μεγάλη φωτιά, ένα εύθυμο που υπάρχει από τα παλαιοτέρα χρόνια.
Εν τω μεταξύ το ανθρώπινο ποτάμι συνεχίζει να ανεβαίνει, τους παρακολουθούμε, με τους φακούς στα κεφάλια τους ένας πίσω από τον άλλον. Το ίδιο σκηνικό είχαμε να το αντικρύσουμε από την ανάβαση μας στο Mont Βlanc. Αυτό συνεχίζεται όλη την νύχτα. Είναι ένα μοναδικό φαινόμενο μέχρι τις πρωινές ώρες. Τα ξημερώματα καταφθάνει και ο Ιερέας για να λειτουργήσει στην χάρη του Αϊ-λια. Στην κορυφή ανεμίζει περήφανα η Ελληνική Σημαία που ανέβασαν κάποιοι, νωρίς το απόγευμα. Μπράβο τους.
Η λειτουργία θα τελειώσει και οι πιστοί που διανυκτέρευσαν μέσα στον αέρα και την υγρασία, οι περισσότεροι με απλό κάλυμμα θα αρχίσουν να κατεβαίνουν την πυραμίδα. Με έναν πρόχειρο υπολογισμό που κάναμε με τον Γιάννη υπολογίσαμε περίπου στις δυο χιλιάδες κόσμο. Πιστεύω ότι ξεπέρασε κάθε προηγούμενο σε επισκεψιμότητα. Τελικά οι Έλληνες παραμένουν ακόμη πιστοί στα ήθη και τις παραδόσεις του λαού μας.
Βοηθειά μας και του Χρόνου.

[nektaman]

και του χρόνου να είστε γεροί να ανεβήτε ξανά, αχχχ αυτός ο Ταύγετος....