Εκκίνηση από το καταφύγιο με στόχο το καταφύγιο των Πραμάντων αφού χαζέψουμε στη διαδρομή τους καταρράκτες. Η σήμανση στα Τζουμέρκα έχει «απογειωθεί» σε σχέση με την τελευταία εξόρμηση μου το 2011. Σε μια ώρα, στάση στο έτερο καταφύγιο (εφάμιλλης φιλοξενίας) για καφεδάκι. Στόχος πλέον η Στρογγούλα από το χαρακτηριστικό ελικοειδές μονοπάτι που σε ανεβάζει γλυκά μέχρι τα 1730μ και τη γνωστή πέτρινη στρούγκα.
Έχουμε μαζί μας πλέον 3 τετράποδους φίλους (2 από την αρχή, τον Τατς και τη Χάσκι (?)) και τη Ζάρα από το καταφύγιο των Πραμάντων. Στάση για ξεκούραση αλλά και αναπλήρωση νερού από πηγή (5 λεπτά) τραβερσάροντας νοτιοανατολικά. Συνεχίζουμε περνώντας από το χαρακτηριστικό βράχο στα 1860μ και το μικρό πέρασμα λίγο αργότερα, βγαίνοντας στο διάσελο κάτω από τη Στρογγούλα. Αφήνουμε τα σακίδια για μια εποπτεία της περιοχής, μια αναμνηστική φωτογραφία στην κορυφή και επιστροφή στο διάσελο για κολατσιό.
Η συνέχεια της διαδρομής μας είναι ξεκάθαρη, πάνω στην κορυφογραμμή, με μικρά ανεβοκατεβάσματα, η μέρα είναι ηλιόλουστη και ξεχωρίζει στα δεξιά η εντυπωσιακή Ρόκα. Αριστερά μας η μακριά κορυφογραμμή της Κακαρδίτσας με τις δυο τελευταίες εξάρσεις του Κρυάκουρα. 3 ώρες χρειαστήκαμε μέχρι τη Στρογγούλα και θα φάμε χαζά – χαζά άλλη 1,5 ώρα στην κορυφογραμμή μέχρι να φτάσουμε στα σύνορα (η νοητή γραμμή της ράχης της Ρόκας που έχουν χτίσει οι ντόπιοι μια ξερολιθιά). Μπροστά μας η Πλάκα (2364μ) και το Γερακοβούνι (για άλλους Γερανοβούνι). Βγάζουμε πολλές φωτογραφίες με στόχο τη μελέτη του περάσματος που τουλάχιστον στον γράφοντα έχει αποκτήσει μυθικές διαστάσεις (διαβάζοντας τα τεύχη του Ανεβαίνοντας αλλά και αναζητώντας πληροφορίες στο διαδίκτυο).
Άλλα 20 λεπτά για να σταθούμε στον τεράστιο κούκο που σηματοδοτεί το πέρασμα προς Μελισσουργούς. Μαζεύονται σιγά –σιγά κάποια σύννεφα αλλά δεν μας ανησυχούν. Αυτό που πραγματικά είναι ανησυχητικό, είναι το απότομα κατέβασμα προς το Αγκάθι ειδικά για κάποιον που έχει να περπατήσει τόσο καιρό και είναι πρακτικά αγύμναστος. Πιο χαλαροί και χωρίς να υπάρχει λόγος να βιαζόμαστε, σε 1ώρα και 30 λεπτά έχουμε φτάσει στο δρόμο, όπου και ανεφοδιαζόμαστε σε νερό.Άλλη 1 ώρα σε χωματόδρομο και άσφαλτο, χαζεύοντας τα ντουβάρια που είχαμε περπατήσει νωρίτερα, μπαίνοντας στο χωματόδρομο αριστερά που γίνεται πλακόστρωτο μονοπάτι και επιστροφή στο καταφύγιο, κουρασμένος, φουλ πιασμένος αλλά τόσο γεμάτος…
Καθαρές ώρες πορείας: περίπου 9
Υψομετρική διαφορά: περίπου 1150μ.
Προτιμήστε σκληρό μποτάκι γιατί τα Τζουμέρκα είναι άγρια…
Στο καταφύγιο θα βρούμε τον ΕΟΣ Άρτας που έχει έρθει για μια ανάβαση στο Κρυάκουρα, θα μιλήσουμε και με το εκλεκτό μέλος του φόρουμ Βασίλη (για την πρόσφατη διάσσχιση της Ρούμελης, για το πέρασμα του Γερανοβουνίου, για το Κρυάκουρα), θα διαπραγματευτούμε τη συμμετοχή στην αυριανή τους πορεία, αλλά η ώρα εκκίνησης είναι η τέλεια αφορμή (τουλάχιστον για μένα) για να αρνηθώ ευγενικά.
Όχι τίποτα άλλο, να παραμείνει η επιθυμία επόμενης επίσκεψης στην περιοχή. Τελικώς, θα προτιμηθεί αντ’ αυτής κυκλική πορεία προς Πράμαντα για λόγους αποθεραπείας.
