Επιχειρήσαμε στις 3-3-2013, αλλά επειδή ο καιρός ήταν ομιχλώδης, μας επέτρεψε να φτάσουμε μέχρι τα 1600μ (μέσα από το δάσος).
Έτσι στις 24-3-2013 (από το χωματόδρομο μετά τη γέφυρα, που συναντάς κατεβαίνοντας από το Νεραιδοχώρι, στρίβεις αριστερά και στην 1η διασταύρωση δεξιά για το βουνό), αυτή τη φορά με καταπληκτικό καιρό, που μας επέτρεψε να φτάσουμε στην κορυφή (Όρνιο στο υψομετρικό κολωνάκι, 2022μ.). Η απόσταση της διαδρομής είναι 5,5 km,και η υψομετρική διαφορά 872 μ. Ο χαρακτηριστικός ήχος από τα κραμπόν πάνω στο παγωμένο χιόνι, μας επέτρεψε να την προσεγγίσουμε σε 4,5 ώρες.
Η κορυφογραμμή της Κ. Πίνδου, πηγαίνοντας για το Νεραιδοχώρι αριστερά, αποτελείται από τρία τμήματα: το Αυγό (2148μ), την Μαρόσα (2044μ) και την Λουπάτα (2066μ), από δυτικά προς ανατολικά.
Η διαδρομή ξεκινά από την διασταύρωση των χωματόδρομων για Πύρρα και Νεραιδοχώρι, κάτω στο ποτάμι.
α) Διαδρομή μέσα από το δάσος.
Η διαδρομή ξεκινά από την διασταύρωση των χωματόδρομων για Πύρρα και Νεραιδοχώρι, κάτω στο ποτάμι. Σημαδεμένο μονοπάτι δεν υπάρχει. Εμείς ακολουθήσαμε ένα υποτυπώδες μικρό δρομάκι, μάλλον για να σκεπάσει την πλαστική υδροσωλήνα, που συναντήσαμε παραπάνω και μας οδηγεί μέσα στο δάσος μέχρι να συναντήσουμε το 1 πλάτωμα και το δρόμο, που οδηγεί στις κεραίες της κινητής τηλεφωνίας. Κόβοντας αρκετές φορές τις φουρκέτες του δρόμου, βγαίνουμε στο 2 πλάτωμα και αμέσως μετά συναντάμε το δρόμο και πάλι. Διασχίζοντας το δρόμο μας βγάζει σε 3 πλάτωμα και στην αρχή της ανηφοριάς υπάρχει βρύση με 2 κάνουλες.
β) Διαδρομή από τον χωματόδρομο .
Από το χωματόδρομο μετά τη γέφυρα, που συναντάς κατεβαίνοντας από το Νεραιδοχώρι, στρίβεις αριστερά και στην 1η διασταύρωση δεξιά, η έναρξη έγινε 1,5 χλμ μετά την δεξιά στροφή. Ακολουθώντας το δρόμο, σε μισή ώρα φτάσαμε στο 1ο σημείο, όπου κόψαμε αριστερά για να αποφύγουμε τις φουρκέτες. Από εδώ και πάνω πηγαίναμε, είτε παράλληλα με το δρόμο, είτε κόβοντας φουρκέτεςμέχρι να φτάσουμε στη δικάνουλη βρύση.
Από τη βρύση ανεβήκαμε καρφί για το δάσος, αφήνοντας δεξιά μας το χωματόδρομο και φτάσαμε στην συμβολή 2 ρεμάτων. Το 1 έρχεται από αριστερά μας, από το μονοπάτι που φαίνεται στο χάρτη της ανάβασης και το 2 ευθεία μπροστά μας, που έρχεται από μέσο περίπου της κορυφογραμμής ανάμεσα από Λουπάτα και Μαρόσα. Δεξιά σας, φαίνονται μια δεξιά και μια αριστερή φουρκέτα του χωματόδρομου, όπου στο τέλος της στην κορυφογραμμή βλέπεις τις κεραίες. Από εδώ και πάνω αρχίζει το αλπικό τοπίο, το οποίο μοιάζει με λευκό σεντόνι.
Κινούμαστε, νοτιοδυτικά, από την δεξιά πλευρά του 2 ρυακιού, πάνω σε 3 πόντους φρέσκου χιονιού και κερδίζοντας ύψος με καρφί τραβέρσα, φτάνουμε στο τέλος της κορυφογραμμής που έρχεται από τις κεραίες και στον μέσον της κορυφογραμμής, που βλέπουμε μπροστά μας και πίσω της έχουμε την κορυφογραμμή της Μαρόσας. Σύσκεψη για το πώς θα την προσεγγίσουμε. Ευθεία, καρφί τραβέρσα για την απέναντί μας κορυφογραμμή. Παίρνουμε την ραχοκοκαλιά της κορυφογραμμής με κατεύθυνση νοτιοανατολικά, για να μη χάσουμε ύψος, η οποία μας οδηγεί πιο ψηλά και έχουμε μπροστά μας και δεξιά όλη την ηλιόλουστη κορυφογραμμή της Μαρόσας. Δεύτερη σύσκεψη για την προσέγγισή της γιατί έχει 2 λούκια, με μεγάλες κλίσεις, φαίνονται δε και στα 2 λούκια πολύ μικρές χιονοστιβάδες.
Η απόφαση πάρθηκε. Κατεβαίνουμε την κορυφή, χωρίς να χάσουμε μεγάλο ύψος, νοτιοδυτικά. Πάμε λίγο αριστερά και ανεβαίνουμε, ώστε κάνοντας δεξιά να περάσουμε πάνω από τα βράχια που φαίνονται κοντά στο 1 λούκι, κάτω από την κορυφογραμμή Λουπάτας-Μαρόσας. Με μικρές τραβέρσες δεξιά και αριστερά ξεπερνάμε το 2 λούκι. Τελική τραβέρσα ευθεία για την κορυφή, αλλά τώρα στα 100 τελευταία μέτρα χρειάστηκαν αρκετές ανάσες μιας και τα κουράγια τελειώνουν. Κοιτάζεις πίσω και λες άμα φύγω που θα σταματήσω;
Μια τελευταία ανάσα και βγαίνουμε στην κορυφή, όπου εκεί μας περιμένει πλήθος κοντινών και μακρινών βουνοκορφών. Νότια κόψη, δυτικά κόψη και απέναντι η κορυφή του Αυγού, η μακριά κορυφογραμμή της Κακαρδίτσας και στο βάθος οι κορυφές των Τζουμέρκων, ανατολικά η κορυφογραμμή που σε οδηγεί στη Λουπάτα και βόρεια το κοντινό υπερθέαμα με της κορυφές της Τριγγίας, Νεράιδα πάνω από το Περτούλι στην μία άκρη και το Καπ γκρας στην άλλη άκρη της και πλήθος κορυφών στη μέση με το λευκό τους πέπλο στολισμένες. Το βουνό Χατζή με τις κορυφές του, προς το νότο, το οποίο φαίνεται πολύ κοντινά, στο δε βάθος, πάνω από το χωριό Μεσοχώρα, γνωστό για την εκτροπή του Αχελώου από το ’80, ασημίζει ο κόλπος του Αμβρακικού.
Βορειοδυτικά, λίγο δεξιά από την Τσούκα, την πυραμίδα της κορυφής του βουνού Περιστέρι, ορθώνονται καθαρά οι κορυφές της Γκαμήλας, όπου σε μια από τις κορφές της, φέτος έκλεισε στην αγκαλιά της το παλικάρι από τα Γιάννενα. Πιο δεξιά, ο γερο Σμόλικας μας προσκαλεί στις κορυφές του και στην δρακόλιμνη. Ακόμη δεξιότερα η Βασιλίτσα και η Γομάρα μας χαιρετάνε και μας καλούν για σκι.
Πίσω από τον Κόζιακα, σε λευκό φόντο φαίνεται ο Όλυμπος, χωρίς να μπορείς να διακρίνεις τους θεούς του, μια και αυτοί είναι λευκοντυμένοι. Όμως, οι κορυφές του διακρίνονται καθαρά, 9 πύργοι, οι κορυφές της Μεταμόρφωσης, ο Α. Αντώνης και το Σκολιό.
Ανάμεσα από την κορυφή της Καραβούλας και της Καζάρμας και αριστερά από το Βουτσικάκι, απλώνεται σαν γκριζοκυανή κουβέρτα η λίμνη Πλαστήρα. Απέναντι από το Βουτσικάκι, διακρίνονται καθαρά οι κορυφές του Τυμπάνου, του Κουκλουτσαρίου και της Καράβας (2184μ), η ψηλότερη κορυφή των Αγράφων, οι οποίες ασημοφέγγουν στις ακτίνες του ήλιου.
Αφού, χόρτασε το μάτι μας ηλιόλουστες κορυφές-ψυχική γαλήνη για τις επόμενες μέρες και χορτάσαμε και την πείνα μας-σαρκική ανάγκη, ήρθε η ώρα να ροβολήσουμε προς το ποτάμι για την επιστροφή μας, με την ευχή, να είμαστε γεροί για να την επισκεφθούμε και του χρόνου..
Φωτο:
